இன்றைய தோப்புக்காடு, கடந்த காலத்தின் அமைதியும், போரால் ஏற்பட்ட இழப்புகளையும் சுமந்து நிற்கிறது. உள்நாட்டுப் போரின் காரணமாக, பல குடும்பங்கள் பிரான்ஸ், லண்டன், ஜெர்மனி, நோர்வே, சுவிட்சர்லாந்து, ஆஸ்திரேலியா, துபாய், அபுதாபி, அமெரிக்கா போன்ற நாடுகளுக்கு இடம்பெயர்ந்தனர்.
அவர்கள் பிள்ளைகளும், பேரப்பிள்ளைகளும் இன்று, தாயகத்தின் வாசல் கதவுகளைத் திறந்து, தோப்புக்காடு என்ற பரம்பரையின் அடையாளத்தை தேடி வருகிறார்கள். தந்தை-தாயின் நினைவிடங்களை பார்வையிட, கடற்கரை, கோயில்கள், பள்ளிகள், கிணறுகள், மற்றும் பழமையான வீடுகள் போன்ற இடங்களைச் சுற்றி, தோப்புக்காடு வாழ்ந்திருக்கும் நினைவுகளை மீண்டும் உயிர்ப்பிக்கிறார்கள்.
இவ்வாறு, உலகம் முழுவதும் பரவியிருந்தாலும், தோப்புக்காடு என்ற பெயர், அதன் மரபும், ஆன்மீகமும், சமூக நினைவுகளும் இன்னும் மக்களின் மனங்களில் உயிருடன் உள்ளது.
தோப்புக்காடு எங்கே உள்ளது?
தோப்புக்காடு, இலங்கையின் வட மாகாணத்தில் உள்ள யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தின் காரைநகர் பிராந்திய செயலகத்தின் கீழ், காரைநகர் தெற்கு (J/44) கிராம நிர்வாகப் பிரிவில் அமைந்துள்ளது. ஊர்காவல்துறை , பொன்னாலை மற்றும் அராலி ஆகிய இடங்களுக்கு அருகிலுள்ள இந்த பகுதி, ஒருகாலத்தில் ஈழம் மற்றும் தமிழ்நாடு இடையே கடல் வர்த்தகம் மற்றும் தீர்த்தயாத்திரை வழியாக இணைந்திருந்த வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க காரைநகர் (தீவின்) ஒரு பகுதியாகும்.
கிராம நிர்வாகப் பிரிவு: காரைநகர் தெற்கு (J/44)
பிராந்திய செயலகம்: காரைநகர் பிராந்திய செயலகம்
மாவட்டம்: யாழ்ப்பாணம்
மாகாணம்: வட மாகாணம்
மக்கள் மற்றும் வீடுகளின் கணக்கெடுப்பு : யாழ்ப்பாண மாவட்ட மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு (2012)
பள்ளிக்கூடம்
தோப்புக்காடு மாறைஞானசம்பந்த வித்யாசாலை
தோப்புக்காடு மாறைஞானசம்பந்த வித்யாசாலை என்பது கிராம சூழலில் செயல்படும் ஒரு உயிருடனும் உற்சாகத்துடனும் நிறைந்த பள்ளியாகும். இப்பள்ளி, தமிழை பாட மொழியாகக் கொண்டு, 1ஆம் வகுப்பு முதல் 5ஆம் வகுப்பு வரை மாணவர்களுக்கு இலவசக்கல்வி வழங்கி வருகிறது. இது ஒரு இணைபாலின (mixed) பள்ளியாக இருப்பதால், அனைத்து சமூகப் பின்னணியிலிருந்தும் வரும் ஆண் மற்றும் பெண் குழந்தைகளுக்கு ஆரம்பக் கல்வியை வழங்குவதில் உறுதியாக இருக்கிறது .
பல தலைமுறை மாணவர்கள் இங்கு தங்கள் கல்விப் பயணத்தைத் தொடங்கியுள்ளனர். இன்று கூட, அவர்கள் பள்ளியில் கழித்த நாட்கள், நட்பு, காலை வழிபாடு, வெள்ளிக்கிழமை தேவாரம் , சிவபுராணம், மற்றும் வாணி விழா பூசை வழிபாடுகள் போன்ற நினைவுகளை அன்புடன் மனதில் சுமந்து செல்கிறார்கள். இவை அனைத்தும் இப்பள்ளியின் வாழும் மரபாகத் தொடர்கின்றன.
தோப்புக்காட்டின் கல்வி மற்றும் தொழில்முறை பாரம்பரியம்
தோப்புக்காடு, அதன் கடல்சார் மரபுகளைத் தாண்டி, பலதுறை அறிவியல் மற்றும் கலைத் துறைகளில் சிறந்து விளங்கும் புலமையாளர் மற்றும் தொழில்முறை நிபுணர்களின் இருப்பிடமாகும் . இந்த சமூகத்தில் இருந்து பீடாதிபதி, பொறியியலாளர்கள், மருத்துவர்கள், பேராசிரியர்கள், ஆராய்ச்சி அறிஞர்கள், கணினி நிபுணர்கள் ,புள்ளி விவரவியலாளர்கள் மட்டுமல்லாமல், கவிதை, நாடகம், காட்சிக் கலை, ஜோதிடம், இசை மற்றும் மரபு சித்த வைத்தியம் போன்ற துறைகளிலும் சிறந்தோர் உருவாகியுள்ளனர்.
இவர்கள் அனைவரும், தோப்புக்காட்டின் கல்வி மற்றும் பண்பாட்டு மரபை உலகளாவிய அளவில் ஒளிரச் செய்துள்ளனர்.
அவர்கள் சாதனைகள் கடல் வர்த்தகத்திற்கே மட்டுப்பட்டவை அல்ல. பலரும் பலதுறைங்களில் சிறந்து விளங்கியுள்ளனர்:
கல்வித் துறை: பீடாதிபதி(Dean) , தரவியல் நிபுணர்கள்(Data Scientists), பேராசிரியர்கள் (Professors), முதல்வர்கள் (Principal), புள்ளியியல் வல்லுநர்கள் (statisticians), மற்றும் இயற்பியல் (Physics), கணிதம் (Mathematics), இசை (Music) உள்ளிட்ட பல பாடத்துறைகளில் ஆசிரியர்கள்
அரசு சேவை: ரயில் நிலைய மேலாளர்கள் (Railway Station Master), அலுவலக பணியாளர்கள் (Clerical), செவிலியர்கள் (Nurse) மற்றும் சுகாதார பணியாளர்கள் (Health Workers).
தொழில்நுட்பம் மற்றும் பொறியியல்: அறிவியல் தொழில்நுட்பம் (AI Technology ) ,மென்பொருள்(Software ), வன்பொருள்(Hardware ), சிவில் பொறியியல் (Civil Engineering), கட்டிடத் திட்டம்(construction), மின்சாரம் (Electrical ) மற்றும் மின்னணு (Electronics ) துறைகளில் நிபுணர்கள்
கைவினைத் திறமை: கப்பல் கட்டுதல்,திருத்துதல், ஃபைபர்கிளாஸ் படகுகள், சுவர் ஓவியங்கள், பேனர் வடிவமைப்புகளில் திறமை பெற்ற கலைஞர்கள்
விளையாட்டு மற்றும் சமூக சேவை: விளையாட்டு பயிற்றுவிப்பாளர்கள் மற்றும் சமூகத் தலைவர்கள்
இந்தச் சிறப்பான தோப்புக்காட்டின் கல்வி, படைப்பாற்றல் மற்றும் சேவைக்கு உள்ள ஆழமான தொடர்பைக் காட்டுகிறது. தோப்புக்காட்டின் தலைமுறைகள், அறிவும் திறமை மூலம் உலகத்தை வடிவமைத்துக் கொண்டே இருக்கின்றனர்.
தோப்புக்காடு விளையாட்டு கழகம் – 1979 முதல் தொடரும் ஒரு மரபு
1979ஆம் ஆண்டு நிறுவப்பட்டதிலிருந்து, தோப்புக்காடு விளையாட்டு கழகம் சமூக ஒற்றுமையும் விளையாட்டு திறமையும் பிரதிபலிக்கும் பெருமைமிகு அடையாளமாக திகழ்கிறது. இந்தக் கழகம் கால்பந்து (Football ), கைப்பந்து (volleyball ) மற்றும் கிரிக்கெட் (Cricket ) போட்டிகளில் பல்வேறு உள்ளூர் மற்றும் பிராந்திய அளவிலான போட்டிகளில் பங்கேற்று, பல விழாக்களிலும் கோப்பைகளை வென்றுள்ளது. குறிப்பாக, CEY-NOR நிறுவனம் செயல்பட்ட காலத்தில், ஒரு நார்வே அணியுடன் நடைபெற்ற நினைவுகூரத்தக்க போட்டி இக்கழகத்தின் வரலாற்றில் சிறப்பானதாகும்.
இன்றும் பலர், முருகன் கோயிலுக்கு அருகிலுள்ள மணற்பரப்பில் நடைபெற்ற கால்பந்து போட்டிகளைப் பற்றி கதைப்பார்கள் . சிறு வயதில், நாம் கோயிலின் குறுகிய சுவரில் அமர்ந்து, இலக்கடிக்கப்பட்ட(Goal ) ஒவ்வொரு தருணத்திலும் மகிழ்ச்சியுடன் காற்றில் கால்களை வீசி கத்தி குரல் கொடுத்த நினைவுகள் மறக்க முடியாதவை.
இந்த விளையாட்டு மரபு இன்று வரை தொடர்கிறது. அது நமக்கு நினைவூட்டுவது என்னவெனில் தோப்புக்காட்டில் ஒரு உறுதியான, ஒற்றுமையான மற்றும் மகிழ்ச்சியான தலைமுறையினை இந்த தோப்புக்காடு விளையாட்டு கழகம் உருவாக்குகிறது .
தோப்புக்காட்டினை காவல்காக்கும் கோயில்கள்
தோப்புக்காடு, ஆன்மீக ஆற்றலால் நிரம்பிய பல கோயில்களால் சூழப்பட்ட ஒரு பகுதியாகும். ஒவ்வொரு கோயிலும் தனித்துவமான புனிதத்தன்மையைக் கொண்டது.
| முருகன் கோயில் | கிராமத்தின் ஒரு புனிதமான பொதுக் கோயில். மக்கள் தங்கள் கடல் கடந்த பயணத்திற்கு முன் வேண்டுதல் செய்து, திரும்பியவுடன் பெரு விழா எடுப்பார்கள். மக்களின் வாழ்க்கையுடன் இணைந்த கோயில் . |
| வாலை சரஸ்வதி கோயில் | ஒரு எளிமையான கல்விக்கோயிலாக விளங்கிய இது, நவராத்திரி விழாக்களில் உயிர்ப்புடன் இருக்கும் . மேலும், ஒவ்வொரு வெள்ளிக்கிழமையும் அமுது அல்லது பிரசாதம் வழங்கல்களுடன் , பக்தி மற்றும் சமூக ஒற்றுமையை வளர்த்த ஒரு புனித இடமாக இருந்தது. |
| அனுமார் கோயில் | பயணிகளின் காவலராக விளங்கும் இவர், வலிமையும் பாதுகாப்பான பயணமும் வேண்டி வழிபடப்படும் தெய்வமாக இருக்கிறார். |
| முத்துமாரி அம்மன் கோயில் | மழை, வளம் மற்றும் நோய்மீட்சி ஆகியவற்றிற்காக, குறிப்பாக ஆடி விழாக்களில் வழிபடப்படும் தெய்வமாக அம்மன் திகழ்கிறாள். |
| வைரவர் கோயில் | கிராமத்தின் எல்லைகளையும் ஆன்மாவையும் காவல்காக்கும் தெய்வம். |
| பேச்சி அம்மன் கோயில் | பிறப்பையும் கிராம எல்லைகளையும் காவல்காக்கும் ஒரு தாய்த் தெய்வம். |
இந்த கோயில்கள், தோப்புக்காட்டின் மன உறுதி மற்றும் சமூக வாழ்வை மேம்படுத்தும் கலைக் கூடங்களாகும்.
ஒருகாலத்தில் கிராமத்தின் அடையாளமாக இருந்த இழந்த நிறுவனங்கள்
வத்தை உரிமையாளர்கள் மற்றும் கடல் வர்த்தகம்
வத்தை என்றால் என்ன?
வத்தை என்பது தமிழர் கடலோடிகள் பயன்படுத்திய பாரம்பரிய பெரிய மரப்பலகைகளினால் செய்யப்பட்ட பெரிய ஓடையாகும். இது பாக்கு நீரிணை, வங்காள விரிகுடா மற்றும் பூர்மா, மலேசியா போன்ற தூரக் கடல் வர்த்தகப் பயணங்களுக்கு பயன்படுத்தப்பட்டது.
இந்த வத்தை பரந்த உடற்கூறு, உயரமான மேடை மற்றும் பாய்மரத்துடன் கட்டப்பட்டவை. இவை அரிசி, தானியங்கள், துணிகள், உலர்ந்த மீன், உப்பு மற்றும் பிற பொருட்களை ஏற்றிச் செல்லும் திறன் கொண்டவை.
தோப்புக்காட்டின் அருகே நங்கூரமிடல்
இராசாவின் தோட்டம் அருகே அமைந்த தோப்புக்காடு, அமைதியான கரையோர நீருடன் கூடிய ஒரு இயற்கைத் துறைமுகம் கொண்டிருந்தது. இது நங்கூரமிடுவதற்குப் பொருத்தமான இடமாக இருந்தது.
வாய்மொழி சான்றுகள் கூறுவதாவது
வத்தை ஓடைகள் கடற்கரைக்கு அருகே நங்கூரமிடப்பட்டு, தும்புக் கயிறால்(வடம்) கட்டப்பட்ட இரும்பு நங்கூரங்கள் பயன்படுத்தப்பட்டன.
சிறிய படகுகள் அல்லது வள்ளங்கள், கரையிலிருந்து நங்கூரமிட்ட வத்தை ஓடைகளுக்குள் பொருட்கள் மற்றும் பயணிகளை ஏற்றிச் சென்றன.
மழைக்காலம் அல்லது திருவிழாக் காலங்களில், தற்காலிக மர மேடைகள் அமைக்கப்பட்டு, ஓடைகள் கரைக்கு நெருக்கமாக நின்று பொருட்கள் இறக்க உதவியது.
காரைநகர் மற்றும் ஊர்காவற்றுறையிலிருந்து வந்த கடலோடிகள் கீழ்க்கண்ட சிறப்புகளுக்காக அறியப்பட்டவர்கள்:
நட்சத்திரங்களை அடிப்படையாகக் கொண்ட வழிசெலுத்தலும், பருவக்காற்றுகளின் இயக்கத்தையும் கணிக்கவும் திறமை பெற்றவர்கள்.
கோயில் கோபுரங்கள் மற்றும் கரையோர மரங்கள் போன்ற அடையாளங்களைப் பயன்படுத்தி தங்கள் பயணத்தைச் சரிசெய்தவர்கள்.
துறைமுகத்தார்என அழைக்கப்படும் உள்ளூர் வழிகாட்டிகளை நம்பி, கப்பல்களை பாதுகாப்பான நங்கூர இடத்திற்கு அழைத்துச் சென்றவர்கள்.
தோப்புக்காடு போன்ற தமிழ்க் கரையோரக் சமூகங்களில், வத்தை ஓடைகள் பெரும்பாலும் குடும்பங்கள் அல்லது சிறிய வியாபாரக் குழுக்களால் உரிமை பெற்றவை, பெரிய நிறுவனங்களால் அல்ல.
தோப்புக்காடு ஒருகாலத்தில் வத்தை ஓடைகளை அடிப்படையாகக் கொண்ட கடல் வர்த்தகத்தின் முக்கிய மையமாக இருந்தது. வடிவேல்முருகன், தங்கமுத்து, ரத்தினம் (ஜெயராமன்), மற்றும் பாக்கியம் (பருத்தி யடைப்பு) போன்ற குடும்பங்கள் பாரம்பரிய ஓடைகளை உரிமையுடன் வைத்திருந்தனர். இந்த படகுகள் பொருட்கள் மற்றும் தீர்த்தயாத்திரிகர்களை பாக்கு நீரிணையை கடந்தும், காரைநகரை தமிழ்நாட்டுடன் இணைக்கும் பணியைச் செய்தன.
தோப்புக்காட்டில் கண்டெடுக்கப்பட்ட சேது நாணயங்கள் – தமிழரின் வர்த்தக பயணச் சின்னங்கள்
தோற்றம்: இந்த நாணயங்கள், இலங்கையின் வட பகுதியில் உள்ள யாழ்ப்பாண இராச்சியத்தை ஆட்சி செய்த ஆரியச்சக்கரவர்த்தி வம்சத்தினரால் 13ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து 16ஆம் நூற்றாண்டு வரையிலான காலப்பகுதியில் வெளியிடப்பட்டவை.
வடிவமைப்பு
முன்பக்கம்: விளக்குகள் அல்லது சின்னங்கள் சூழ்ந்த நிலையில் நின்று கொண்டிருக்கும் ஒரு அரசர் உருவம்.
பின்பக்கம்: அமர்ந்த நிலையில் உள்ள ஒரு நந்தி உருவம், அருகில் “சேது” என்ற தமிழ்ச்சொல் பொறிக்கப்பட்டிருக்கும்; சில நேரங்களில் அதனுடன் ஒரு இளஞாயிறு(crescent moon ) கூட காணப்படும்.
கலாசார முக்கியத்துவம்
நந்தி உருவம் சைவச் சின்னமாக விளங்குகிறது; இது நாணயங்களை தமிழரின் அடையாளத்துக்கு இணைக்கிறது.
சேது என்ற தமிழ்ச் சொல், இது ஈழம் (இலங்கை) மற்றும் தமிழ்நாடு இடையேயான ஒரு ஆன்மீக மற்றும் அரசியல் தொடர்பை காட்டுகிறது.
வரலாற்றுப் பங்கு
இந்த நாணயங்கள் வெறும் பணமாக அல்ல; அவை தமிழரசாட்சியின் சின்னங்களாக இருந்தன சுயாட்சி, மொழி, மற்றும் மத மரபுகளை வலியுறுத்தும் கருவிகளாகப் பயன்பட்டன.
வெளிநாட்டு ஆட்சி காலத்திலும் (எ.கா., சபுமால் குமாரயாவின் ஆட்சி), யாழ்ப்பாணத்தில் தனித்துவமான நாணயங்கள் தொடர்ந்தும் பயன்படுத்தப்பட்டன.
தோப்புக்காட்டில் சேது நாணயங்கள் கண்டெடுக்கப்படுவது, இந்தப் பகுதி தமிழரின் கடல் வர்த்தகம், சைவ மரபு, மற்றும் அரச மரபுடன் கொண்டிருந்த ஆழமான வரலாற்றுத் தொடர்பை நினைவூட்டும் சக்திவாய்ந்த சான்றாகும்.
VOC நாணயங்கள் – தோப்புக்காட்டில் டச்சு இலங்கை மரபின் சின்னங்கள்
வெளியீட்டாளர்:
1602 முதல் 1799 வரை செயல்பட்ட டச்சு கிழக்கு இந்தியக் கூட்டுறவு நிறுவனம் (Vereenigde Oostindische Compagnie – VOC) ஆசியா முழுவதும், குறிப்பாக இலங்கையில், வர்த்தகத்திற்காக நாணயங்களை உருவாக்கியது.
வடிவமைப்புச் சிறப்புகள்:
பெரும்பாலான நாணயங்களில் “V-O-C” என்ற இணைந்த குறியீடு பொறிக்கப் பட்டிருந்தது.
சில நாணயங்களில் உற்பத்தி இடம் (எ.கா., காலி, நாகப்பட்டினம்) மற்றும் மதிப்பீடுகள் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தன.
பின்பக்கங்களில் ஹாலண்டின் coat of arms அல்லது சின்ன வடிவங்கள் இடம் பெற்றிருந்தன.
உலோகங்கள்: மதிப்பீடு மற்றும் பகுதியைப் பொறுத்து, நாணயங்கள் செம்பு, வெள்ளி, அல்லது தங்கத்தில் உருவாக்கப்பட்டன.
இலங்கையில் பரவல்:
VOC நாணயங்கள் டச்சு ஆட்சி கொண்டிருந்த கரையோரப் பகுதிகளில் யாழ்ப்பாணம், காலி, நெகபட்டினம் போன்ற இடங்களில் பரவலாகப் பயன்படுத்தப்பட்டன.
இந்தியாவில் (நாகப்பட்டினம், புலிகாட்) உருவாக்கப்பட்ட சில நாணயங்கள் இலங்கையின் வடபகுதியில் பரவலாகச் சென்றன.
வரலாற்று முக்கியத்துவம்
இந்த நாணயங்கள், தோப்புக்காடு காலனிய வர்த்தக வழித்தடங்களில் முக்கிய பங்கு வகித்ததைக் காட்டுகின்றன. இவை தோன்றியிருப்பது, கப்பல்கள் தரையிறங்கிய இடங்கள், வர்த்தக நிலையங்கள் அல்லது உள்ளூர் பரிவர்த்தனைகள் நடந்திருக்கலாம் என்பதைக் குறிக்கிறது.
தோப்புக்காட்டில் VOC நாணயங்கள் கிடைத்திருப்பது, கலை வளர் கழக (AdeptWiz) மரபு காப்பகத்திற்கு ஒரு வலுவான சேர்க்கையாகும் இந்த கிராமம் உலக வர்த்தக வரலாற்றில் இடம் பெற்றிருந்தது என்பதற்கான கண்கூடிய சான்று.
இந்த வரலாற்றை பாதுகாத்து பகிர்வதன் மூலம், தோப்புக்காட்டின் மரபு என்றும் மறக்கப்படாமல் இருக்கும்.
துறைமுகம் அருகிலுள்ள வரலாற்று கட்டிடங்கள்: தோப்புக்காடு , இராசாவின் தோட்டம்
இராசாவின் தோட்டம் மற்றும் தோப்புக்காடு – வரலாற்று இணைப்பு
இராசாவின் தோட்டம் என்பது யாழ்ப்பாண அரசர்களால் பயன்படுத்தப்பட்ட அரச துறைமுகமாகும். இது காரைநகரின் தெற்குக் கரையில் அமைந்திருந்தது. அந்த துறைமுகத்துக்கு உட்புறமாக இருந்த தோப்புக்காடு, குடியிருப்பு மற்றும் சடங்கு நிகழ்வுகளுக்கான பகுதியாக இருந்தது. பூதன் கிணறு போன்ற பழமையான கிணறுகள் மற்றும் கோயில்கள் இப்பகுதியில் இருந்தன. துறைமுகம் மற்றும் தோப்புக்காடு இடையிலான ஆயப் பகுதி , வர்த்தகம், பயணம் மற்றும் சடங்குகளுக்கான முக்கிய வழித்தடமாக இருந்தது.
சாத்தியமான மடங்கள் அல்லது ஓய்வறைகள்
வாய்மொழி மரபுகள் மற்றும் மூத்தோர் நினைவுகள் கூறுவதாவத துறைமுகம் அருகே ஒருகாலத்தில் பெரிய கட்டிடங்கள் இருந்துள்ளன. அவை பின்வரும் நோக்கங்களுக்காக பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கலாம்:
மடங்கள் – பயணிகள், தீர்த்தயாத்திரிகர்கள் மற்றும் வியாபாரிகளுக்கான தமிழர் ஓய்விடங்கள்
அரச விருந்தினர் இல்லங்கள் – அரச விருந்தினர்கள் அல்லது துறவிகள் தங்கும் இடங்கள்
வர்த்தகக் களஞ்சியங்கள் – வத்தை ஓடைகளில் ஏற்றுவதற்கு முன் பொருட்கள் சேமிக்கப்படும் இடங்கள்
இந்த கட்டிடங்கள், சங்குக்கல், சுண்ணாம்பு பூச்சு மற்றும் மரக் கட்டமைப்புகள் கொண்டு கட்டப்பட்டிருக்கலாம். இது டச்சு காலக் கரையோரக் கட்டிடக்கலைக்கு உரிய அமைப்பாகும்.
அரச மற்றும் காலனிய தடங்கள்
யாழ்ப்பாண அரசர்கள், இராசாவின் தோட்டம் என அழைக்கப்படும் இந்தத் துறைமுகம் அருகே ஒரு நிர்வாக மையத்தை வைத்திருந்தனர். பின்னர் டச்சுக்காரர்கள் காரைநகரை “நியூ ஆம்ஸ்டர்டாம்” என மறுபெயரிட்டு, அருகில் “ஹம்மன்ஹீல் கோட்டையை” கட்டினர். இது இந்தப் பகுதியின் முக்கியத்துவத்தை மேலும் வலியுறுத்தியது.
இந்த மடங்கள், டச்சு அல்லது பிரிட்டிஷ் நிர்வாகிகளால் சுங்கச் சாவடிகள், கடற்படை தங்குமிடங்கள் அல்லது விருந்தினர் இல்லங்களாக மாற்றப்பட்டிருக்க வாய்ப்பு உள்ளது.
இன்று எது மீதமுள்ளது?
முழுமையான கட்டிடங்கள் எதுவும் இப்போது இல்லை. இருப்பினும், அடித்தளக் கற்கள், சங்கு துண்டுகள் மற்றும் நில அடையாளங்கள், இவை ஒருகாலத்தில் இருந்த கட்டிடங்களை நினைவூட்டுகின்றன.
சில மூத்தோர், துறைமுகம் அருகே தூண்களுடன் கூடிய மண்டபங்கள், உயர்த்தப்பட்ட மேடைகள் மற்றும் கிணறுகள் இருந்ததாக நினைவுகூர்கிறார்கள் இவை அந்த வரலாற்று கட்டிடங்களின் சிதைந்த சான்றுகளாக இருக்கலாம்.
நயினாதீவு கோயில் தீர்த்தயாத்திரை & காரைநகர் துறைமுக காட்சி
காரைநகர் துறைமுகம்: நயினாதீவுக்கான வாசல்
காரைநகர் துறைமுகம், குறிப்பாக இராசாவின் தோட்டம் அருகே, நயினாதீவு நாகபூஷணி அம்மன் கோயிலுக்குச் செல்லும் தீர்த்தயாத்திரிகர்களுக்கான முக்கியக் கப்பல் ஏறுமிடமாக வரலாற்றில் விளங்கியது. ஆடி திருவிழா (ஜூலை–ஆகஸ்ட்) மற்றும் சித்திரை திருவிழா (ஏப்ரல்–மே) காலங்களில், இந்த துறைமுகம் ஆன்மிக இயக்கத்தின் மையமாக மாறும். யாழ்ப்பாணம், கைத்தீவு மற்றும் சுற்றியுள்ள கிராமங்களிலிருந்து நூற்றுக்கணக்கான பக்தர்கள் வருகை தருவர்.
படகுகள் வரிசையாக நின்று, தீர்த்தயாத்திரிகர்களை நயினாதீவுக்குள் ஏற்றிச் செல்லும் பணியைச் செய்கின்றன. இரவு தங்குவதற்காக தற்காலிக குடியிருப்புகள், மடங்கள் மற்றும் ஓய்வறைகள் அமைக்கப்படும்.
தெருவோர கடைகள் மற்றும் கலாசார உற்சாகம்
தோப்புக்காடு, களபூமி மற்றும் காரைநகர் தெற்கு பகுதிகளில் இருந்து துறைமுகம் நோக்கி செல்லும் சாலைகள், திருவிழா சந்தையாக மாறும். மாலைகள், கற்பூரம், தேங்காய் மற்றும் பூஜை பொருட்கள் விற்கும் கடைகள் அமைக்கப்படும். உணவுப் பொருட்கள், இனிப்பான பொங்கல், குளிர்பானங்கள் மற்றும் குழந்தைகளுக்கான விளையாட்டுப் பொருட்கள் விற்பனை செய்யப்படும். இசைக்கலைஞர்கள் மற்றும் கோயில் மத்தளக்காரர்கள் வழியில் இசை நிகழ்த்தி, விழா உற்சாகத்தை அதிகரிக்கின்றனர்.
உள்ளூர் குடும்பங்கள், தீர்த்தயாத்திரிகர்களுக்கு தண்ணீர், நிழல் மற்றும் உணவுகளை வழங்கி, விருந்தோம்பல் எனப்படும் தமிழர் பாரம்பரியத்தை பின்பற்றுவர்.
தீர்த்தயாத்திரிகர்கள் தங்கிய இடங்கள்
பல தீர்த்தயாத்திரிகர்கள், துறைமுக சாலைகளில் உள்ள மடங்களில் தங்கினர்.
சொந்தக்காரர்கள் அல்லது சமூக உறுப்பினர்களின் வீடுகளிலும் தங்கியிருந்தனர்.
சில மூத்தோர், தற்காலிக கூடங்கள் மற்றும் வெளிநில தூங்கும் ஏற்பாடுகளை நினைவுகூர்கிறார்கள்.
படகில் ஏறுவதற்கு முன், பூதன் கிணறு போன்ற இடங்களில் குளித்து தயாராகினர்.
நயினாதீவுக்கான பயணம்
படகுகள் அலைபாயும் கடலில் மிதந்து செல்ல, பக்தர்கள் ஆரவாரமாக செல்வார்கள், மத்தளங்கள் முழங்க, கொடி ஏந்தியவர்கள் பயணித்தனர். இந்த கடல் பயணம் ஆன்மிகப் பயணமாகக் கருதப்பட்டது; பயணத்தின் நடுப்பகுதியில் பலர் தியானம் செய்வார்கள். திரும்பியபோது, காரைநகர் கோயில்களில் நன்றி செலுத்தும் வழக்கம் இருந்தது.
கலாசார நினைவுகள்
இந்த ஆன்மிக பயணம், வர்த்தகம் மற்றும் சமூக உறவின் இணைப்பு, தோப்புக்காட்டு மக்களின் நினைவில் பதிந்திருக்கிறது.
துறைமுக மருத்துவமனை – ரெட் பார்னா
தாய் சேய் மருத்துவ சேவைகள் மற்றும் அடிப்படை சிகிச்சைகள் வழங்கிய ஒரு சிறிய ஆனால் முக்கியமான மருத்துவமனை. அது உள்நாட்டுப் போரின் போது அழிக்கப்பட்டது.
கல்வி மற்றும் ஆரம்பக் குழந்தைப் பருவம்: மருத்துவமனையின் உள்ளே ஒரு பாலர் பள்ளி
1980களின் தொடக்கத்தில், தோப்புக்காடு துறைமுக மருத்துவமனையின் உள்ளே அமைந்த ஒரு கட்டடம் பாலர் பள்ளியாக இருந்தது. இந்த பள்ளி நோர்வே நாட்டைச் சேர்ந்த தொண்டு நிறுவனம் மூலம் நிதியளிக்கப்பட்டது. குழந்தைகள் மருத்துவமனை வாயிலாக உள்ளே நுழைந்து, ஆரம்பக் கல்வியில் அனைவராலும் நேசிக்கப்பட்ட லல்லி ஆசிரியை அவர்களால் வரவேற்கப்பட்டனர்.
இந்த பாலர் பள்ளியில் இருந்தவை: நவீன வகுப்பறைகள், வெளிப்புற ஊஞ்சல்கள், விளையாட்டு கட்டங்கள் மற்றும் கற்றல் உபகரணங்கள். இந்த இடம் பல தலைமுறை குழந்தைகளை படைப்பாற்றலுடன் வளர்த்தது.
நூலகம் –FORUT நிதியுதவி
துறைமுக சந்திப்பிற்கு அருகில் அமைந்த இந்த நூலகம், ஆங்கில மற்றும் தமிழ்ப் புத்தகங்களையும், செய்தித்தாள்களையும் , சமூக நிகழ்ச்சிகளையும் வழங்கியது. இது ஒருகாலத்தில் கல்வி மற்றும் சமூக சேவையின் மையமாக இருந்தது, இப்போது காலத்தின் ஓட்டத்தில் மறைந்துவிட்டது.
ஜாக்கார்ட் நெசவுக் கருவிகள் கொண்ட கைத்தறி தொழிற்சாலை
முருகன் கோயிலிற்கு முன்னால் ஜாக்கார்ட் நெசவுக் கருவிகள் கொண்ட ஒரு கைத்தறி தொழிற்சாலை இருந்தது. இது நோர்வே நிறுவனத்தின் ஆதரவுடன் செயல்பட்டிருக்கலாம். குறிப்பாக பெண்கள் மற்றும் இளைஞர்களுக்கான வேலைவாய்ப்பும் தொழில்நுட்பப் பயிற்சியும் இங்கு வழங்கப்பட்டன.
CEY-NOR படகு தொழிற்சாலை – காரைநகர் (1968–1974)
1968/69 ஆம் ஆண்டுகளில் தொடங்கப்பட்ட CEY-NOR திட்டம், பல சவால்கள் இருந்தபோதிலும் மின்சாரம், திறமையான தொழிலாளர்கள், மற்றும் அடிப்படை வசதிகள் இல்லாமை போன்றவை காரைநகரில் படகுகள் உருவாக்கத் தொடங்கியது.
1970ஆம் ஆண்டு, முதல் 38 அடி GRP (கண்ணாடி நார் கலந்த பிளாஸ்டிக்) படகு அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. இது, உள்ளூர் இளைஞர்களை நவீன மீன்பிடி நுட்பங்களில் பயிற்றுவிக்க உருவாக்கப்பட்டது.
அதனைத் தொடர்ந்து, 17½ அடி மற்றும் 25 அடி GRP படகுகள் தயாரிக்கப்பட்டு, படகு படையணி விரிவுபடுத்தப்பட்டது.
1973ஆம் ஆண்டு எண்ணெய் நெருக்கடியால் GRP உற்பத்தி செலவுகள் உயர்ந்ததையடுத்து, CEY-NOR நிறுவனம் இரும்பு-சிமெந்து கலவை(ferrocement ) படகு உடல்கள் நோக்கி மாறியது.
முதல் ferrocement படகு(28 அடி) 1974ஆம் ஆண்டு அறிமுகமானது. பின்னர், 32 அடி, 42 அடி மற்றும் 46 அடிஆகிய பெரிய வடிவங்களும் உருவாக்கப்பட்டன.
இந்த முன்னோடியான முயற்சி, வட இலங்கையின் கரையோர மீன்பிடியை நவீனமாக மாற்ற உதவியது மற்றும் உள்ளூர் இளைஞர்களுக்கு தொழில்நுட்பத் திறன்களை வளர்க்கும் வாய்ப்பை வழங்கியது.
1983ஆம் ஆண்டு தோப்புக்காடு வீடமைப்பு திட்டத்திற்கு ஜனாதிபதி வருகை
1983ஆம் ஆண்டு, ஜனாதிபதி ரணசிங்க பிரேமதாசா தனது “மில்லியன் வீடுகள் திட்டத்தின்” கீழ் தோப்புக்காட்டில் ஒரு வீடமைப்பு திட்டத்தைத் தொடங்கி வைத்தார்.
இந்த திட்டம் குறைந்த வருமானம் கொண்ட குடும்பங்கள் மற்றும் பகுதி நிதியுதவி குடியிருப்பாளர்களுக்காக அமைந்த வீடுகளை வழங்கியது.
தோப்புக்காடு கரையோரப் பகுதியில் அரசின் நேரடிப்பார்வை அமைந்த தருணமாக இது அமைந்தது.
இன்றும் நினைவில் உள்ளது, ஜனாதிபதி தாமதமாக வருவார் என்று யாரோ ஒருவர் சொன்னார்; கிராமம் முழுவதும் அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்தது. அந்த அலங்காரத்தில் பனந்தாழை பழங்கள் தொங்கியிருந்த காட்சியும் ஊர் மக்களின்கண்களில் பதிந்திருக்கிறது.
தோப்புக்காடு கூட்டுறவு கடை – தோப்புக்காடு கிளை
காரைநகரில் முதல் நிரந்தர கூட்டுறவு கடை கட்டிடம் தோப்புக்காட்டில் அமைந்த காரைநகர் கூட்டுறவு சங்கத்தின் கிளை, தனித்துவமான கட்டிடத்தில் செயல்பட்ட முதல் கிளையாகக் கூறப்படுகிறது.
இது சமூக உரிமையும் பொருளாதார நிலைத்தன்மையும் பிரதிபலிக்கும். இந்த கட்டிடம், துறைமுக சந்திப்புக்கும் முருகன் கோயிலுக்கிடையே அமைந்ததால், அன்றாட வாழ்வின் மையமாக இருந்தது.
மாட்டுவண்டி மூலம் மண்ணெண்ணெய் விநியோகம்
பின்னால் உலோகப் பீப்பாய்பொருத்தப்பட்ட ஒரு மாட்டுவண்டி. இந்த வண்டி மாதம் தோறும் வந்து, விளக்குகள், அடுப்புகள் ஆகியவற்றுக்காக மண்ணெண்ணெய் விநியோகித்தது. கிராம மக்கள் தங்கள் தகர கொள்கலன்கள் மற்றும் கண்ணாடி போத்தில்கள் கொண்டு வந்து, தங்களுக்கான ஒதுக்கீட்டுப் பகுதியை பெற வரிசையில் நின்றனர்.
செயல்பாடுகள்
இந்த கடையில் அரிசி, பருப்பு, உப்பு, எண்ணெய், வீட்டு உபயோகப் பொருட்கள் மற்றும் கோயில் திருவிழாக்களில் தேவையான பொருட்கள் வழங்கப்பட்டன.
இது பல கிளைகள் கொண்ட காரைநகர் கூட்டுறவு சங்கத்தின் கீழ் செயல்பட்டது. ஆனால் தோப்புக்காடு கிளை , அதன் இடம் மற்றும் கட்டமைப்பின் காரணமாக முக்கிய கிளையாகக் கருதப்பட்டது.
இங்கு பணியாற்றியவர்கள் பெரும்பாலும் உள்ளூர் குடியிருப்பாளர்கள்; எடைபோடுதல், ஒதுக்கீடு மற்றும் கணக்குப் புத்தக பராமரிப்பு போன்றவற்றில் பயிற்சி பெற்றவர்கள்.
மூத்தவர்கள் இன்னும் நினைவுகூருகிறார்கள்:
மண்ணெண்ணெயின் வாசனையும் சாக்கு பைகளின் மணமும்
மாட்டுவண்டியின் சக்கரங்களின் சத்தமும்
ஒவ்வொரு புதுப்பிக்கப்படும் சுவரெழுத்துப் பட்டியல் விலைகளும்
இந்த கடை வெறும் பொருட்கள் விற்பனை செய்யும் இடமல்ல;
சிக்கலும் தட்டுப்பாடும் காலங்களில், இது சுயநம்பிக்கையின் சின்னமாக மக்கள் மனதில் பதிந்திருந்தது.
அருள்மிகு வாலை சரஸ்வதி கோவில்
தோப்புக்காட்டின் இதயத்தில் ஒரு ஆன்மீகச் சுடரொளி(துரைஐயா /கந்தசாமி). தோப்புக்காட்டின் மையத்தில், முருகன் கோயிலும் கிராமப்பள்ளியும் அருகில் அமைந்த வாலை சரஸ்வதி கோவிலை, ஒரு மதிப்பிற்குரிய சித்தர் சாமியார் அன்புடன் பராமரித்தார்.
சரஸ்மணி வைத்திய நிலையம்
சரஸ்மணி வைத்திய நிலையமும் (துரைஐயா) போரின் போது சேதமடைந்து விட்டது.
அதன் சிகிச்சை நினைவுகள் மட்டுமே இன்று மீதமுள்ளது.
தோப்புக்காட்டின் நாடக மரபு | வேல்முருகன் நாடக சபை
நாடக இயக்கம் மற்றும் சமூகம் கலந்துகொள்ளும் மேடைக் கலை நிகழ்வுகளில் தோப்புக்காடு சிறப்பாகப் பெயர் பெற்றது.
பல நாடகக் குழுக்கள் காலப்போக்கில் உருவானாலும், வேல்முருகன் நாடக சபை தொடங்கிய பாரம்பரியமே மிகவும் புகழ்பெற்றதாகக் கருதப்படுகிறது. அவர்கள் மேடையில் நடத்திய பக்த நந்தலாலா நாடகம், ஒரே கிராமத்தைச் சேர்ந்த 52 நடிகர்களுடன் அரங்கேறியது.
இது தோப்புக்காட்டின் கூட்டு கலை உணர்வுக்கு ஒரு சான்றாகும். இன்றும், அந்த நாடகத்தின் கதையும், அந்த நடிகர்கள் வெளிப்படுத்திய உணர்வுமிக்க நடிப்பும், கிராம மக்களின் மனதில் நிலைத்த நினைவாக வாழ்ந்துகொண்டிருக்கின்றன.
இரக்கத்தின் பாரம்பரியம்: தோப்புக்காட்டின் தன்னார்வ சேவை மற்றும் தொண்டு வழிகாட்டுதல்
தோப்புக்காட்டில் தன்னார்வ சேவையின் மரபு பல தலைமுறைகளாக நிலைத்திருக்கிறது. 1964ஆம் ஆண்டு புயலால் ஏற்பட்ட பேரழிவும், புயலுக்குப் பிறகு, கிராம மக்கள் ஒருமித்த அணியாக இணைந்து, அருகிலுள்ள கிராமங்களுக்கு நிவாரண உதவிகளை வழங்கியதுதான் அந்த சேவையின் முக்கியமான திருப்புமுனையாகும். தோப்புக்காட்டைச் சேர்ந்த தன்னார்வ குழுக்கள் மயிலிட்டி, மாதகல், வல்வெட்டித்துறை, குருநகர், கொழும்புத்துறை போன்ற பாதிக்கப்பட்ட பகுதிகளுக்கு சென்று, உணவு, தங்குமிடம் மற்றும் மனதளவிலான ஆதரவை வழங்கினர்.
இந்த சேவை மனப்பான்மை, அன்டனி இராஜேந்திரன் அவர்களின் தொண்டு முயற்சிகளின் மூலம் தொடர்ந்தது. அவரது திட்டங்கள் பலருக்குத் தக்க உதவிகளையும் நம்பிக்கையையும் வழங்கின. அவரது முயற்சிகள், தோப்புக்காட்டின் இரக்கம், ஒற்றுமை, மற்றும் மக்கள் அடிப்படையிலான செயல்பாடுகள் ஆகியவற்றின் நிலையான மதிப்புகளை பிரதிபலிக்கின்றன.
இது ஒரு கிராமத்தின் மனதளவிலான உறுதியையும், சமூகப் பங்களிப்பையும் நினைவுகூரும் பாரம்பரியக் கதை.
ஒரே இரவில் கடல் காவு கொண்ட பதின்மூன்று பேர் : தோப்புக்காட்டின் சோக நினைவுகள்
தோப்புக்காட்டைச் சேர்ந்த கிராம மக்கள் பயணித்த படகு, ஒரு துயரமான இரவில் விபத்துக்குள்ளாகி, பதின்மூன்று உயிர்களை காவு கொண்டது. அந்த உயிர்களில் சிலர் ஒரே குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர்கள்; அவர்களில் சிலர், ஊர்காவற்றுறையில் வெளியான புதிய திரைப்படமான பாலும் பழமும் பார்க்க ஆவலுடன் சென்ற சிறுவர்களாக இருந்தனர்.
விபத்து நடந்தது நள்ளிரவில் மற்றும் தொடர்ந்த நாட்களில் கிராமம் முழுவதும் துக்கத்தில் மூழ்கியது. வீடுகள் அமைதியடைந்தன; காற்றில் அழுகையும் புலம்பல்களும் நிறைந்தன. மக்கள் வெளிப்படையாக அழுதனர்; சிலர் தங்கள் அன்புக்குரியவர்களை பறிகொடுத்த துரதிருஷ்டத்தை சபித்தனர். அந்த இரவின் குரல்கள், குழப்பம், தாங்க முடியாத இழப்பு இவை அனைத்தும் இன்று வரை தோப்புக்காட்டின் மக்களின் நினைவில் தெளிவாகவே பதிந்திருக்கின்றன.
அந்த நேரத்தில் அருகில் இருந்த இலங்கை கடற்படை, விரைவாகச் செயல்பட்டது. அவர்கள் கடலின் ஆழத்திலிருந்து உடல்களை மீட்டதில் முக்கியப் பங்கு வகித்தனர். அவர்களது தன்னார்வ சேவைக்கு கிராம மக்கள் ஆழ்ந்த நன்றியைத் தெரிவித்தனர்.
அந்த காலத்தில் நாங்கள் குழந்தைகளாக இருந்ததால், இறுதிச்சடங்குகளில் பங்கேற்க அனுமதிக்கப்படவில்லை. ஆனால், எங்கள் வீட்டின் வேலிக்குள் இருந்த இடைவெளிகளில் இருந்து மீட்பு நடவடிக்கைகளை பார்த்தோம். அந்தக் கதைகள், அந்த துக்கம், அந்த அமைதி இவை அனைத்தும் மூத்தோர் வாயிலாக எங்களிடம் வந்தன. இன்றும் அந்த நினைவுகள், தோப்புக்காட்டின் வாழும் வரலாற்றின் ஒரு பகுதியாக எங்களுடன் பயணிக்கின்றன.
கடலின் அப்பால் ஒலிக்கும் ஒரு பாடல்
காரைநகர் சிதம்பரம் ஆலயம் வெளியிட்ட ஈழ சிதம்பர புராணம், தோப்புக்காட்டின் புகழை கவிதை வடிவில் உள்ளடக்கியுள்ளது.
ஈழத்துச் சிதம்பர புராணத்தில் தோப்புக்காட்டைப் பற்றிய கவிதை வரிகள் – தமிழாக்கம் மற்றும் விளக்கம்
பகுதி: வாணிகம் செய்பவர் வதிதல் (வணிகர்கள் வாழும் இடம்)
வசனம் 86
ஈழத்துச் சிதம்பர புராணத்தின் 156ஆம் பக்கத்தில் இடம்பெற்ற இந்த வசனம், ஏற்றத் தோப்பகம் என புகழப்படும் தோப்புக்காட்டின் வணிக மற்றும் கடல்சார் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்துகிறது.இது வாழ்பதி என அழைக்கப்படும் ஒரு இடமாக, பல வணிகர்கள் மரியாதையுடன் வாழும் தலம்.அவர்கள் ஆழ்கடல்களைத் தாண்டி தோணிகளில் பயணம் செய்து பல்வேறு வாணிகங்களில் ஈடுபடுகிறார்கள்.மேலும், வங்கம் (படகு) உருவாக்கும் திறமை கொண்டவர்கள்;நற் பொருட்களை பேணிப் பெருக்கும் தன்மையுடையவர்கள்.
இவர்கள் அனைவரும் நெய்தல் நில மக்கள் அதாவது கரையோரத்தில் வாழும் மக்கள்.
இங்கு “ஏற்றம்” என்பது புகழ் அல்லது பிரதானத்துவம் என்பதைக் குறிக்கும்.
பகுதி: துறையெலாந் தோணிகள் தோன்றும் (துறைமுகங்களில் தோணிகள் தோன்றும்)
வசனம் 87
கவிதை வரியின் தமிழாக்கம் மற்றும் விளக்கம்:
இந்த வசனம் கூறுவது: வாணிகம் விரும்பும் நெய்தல் வாணர்கள்,
அதாவது கரையோர மக்கள், மாண் உறு பல பொருட்களை—அழகும் மதிப்பும் வாய்ந்த பொருட்களை தங்கள் தோணிகளில் ஏற்றி,மற்ற ஊர்களுக்குச் சென்று, அவற்றை மாற்றி, நெல், அரிசி போன்ற உயர்ந்த மதிப்புடைய பொருட்களைப் பெறுகிறார்கள்.அந்த பேர்ந்திடும் தோணிகள், அதாவது திரும்பி வரும் வணிகப் படகுகள், துறைமுகங்கள் அனைத்திலும் மலிந்து தோன்றுகின்றன.
விளக்கம்:
இந்த வசனம், கரையோர மக்களால் நடைமுறையில் பயன்படுத்தப்பட்ட பண்டமாற்று முறையை (barter system) விளக்குகிறது. இது தோப்புக்காடு என்ற இடம் பண்டமாற்று வணிகத்திற்கான முக்கியத் தளமாக இருந்ததை உறுதிப்படுத்துகிறது. “தோணி” என்ற சொல், ஒரே மரக்கட்டையிலிருந்து உளித்தெடுக்கப்படும் படகு என்பதைக் குறிக்கும் காரணப்பெயராக விளக்கப்படுகிறது.
Note : ஈழத்துச் சிதம்பர புராணம் தரவிறக்கம் செய்ய
தமிழ் மரபு மருத்துவத்தின் மூலவேர்கள் (வைத்தியர் பாரம்பரியம்)
சித்த வைத்தியர்: சாமியார் (துரைஐயா/கந்தசாமி) மற்றும் வலை சரஸ்வதி கோவில்
தோப்புக்காட்டின் மையத்தில், ஒரு மதிப்பிற்குரிய சாமியார். இவர் மரபு சித்த வைத்தியராக,மணி, மந்திரம் மற்றும் மருத்துவம் ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டு, மூலிகை மருந்துகள், மந்திர சிகிச்சை மற்றும் ஜோதிட ஆலோசனைகள் மூலம் கிராம மக்களுக்கு சிகிச்சை வழங்கினார். உடல் நோய்கள், ஆன்மீக சுத்திகரிப்பு, மற்றும் வாழ்க்கைத் தீர்மானங்களில், மக்கள் அவரை நம்பிக்கையுடன் நாடினர்.
சித்த வைத்தியர்: சொக்கநாத பரியாரி
உள்ளூர் மூலிகைகளைப் பயன்படுத்துவதில் நிபுணர். அவர் பருவ காலங்களில் வளரும் பல்வேறு மூலிகை செடிகளை சேகரித்து, மரபு மூலிகை வைத்தியம் மூலம் சமூகத்துக்கு சிகிச்சை வழங்கினார்.
கலாநிதி வைத்திய நிலையம் (தியானேஷ் / திருஞானதியானேஸ்வரன்)- சித்த மற்றும் ஆயுர்வேத மருத்துவர்
ஒரு அர்ப்பணிப்புடன் செயல்பட்ட சித்த மற்றும் ஆயுர்வேத மருத்துவர் தியானேஷ் ( திருஞான தியானேஸ்வரன்). இலங்கை ஆயுர்வேதக் கல்லூரியில் விசேட பட்டம் பெற்றவர், ஆயுர்வேத வாரியத்தின் கீழ் பதிவுசெய்யப்பட்ட தனிப்பட்ட வைத்தியராக செயல்பட்டார் .அவர் தனித்த வெள்ளை உடை மூலம் அடையாளம் காணப்பட்டார். இவர் சித்த மற்றும் ஆயுர்வேத சிகிச்சைகள், மூலிகை மருந்துகள், மாத்திரைகள், மற்றும் குழந்தைகளுக்கான எண்ணெய்கள் தயாரித்து, உள்ளூர் மக்களுக்கு சேவை செய்தார்.
அவரது சிகிச்சைகளில், குழந்தைகளுக்கான கிரந்தி எண்ணெய், நெல்லிக்காய் குழம்பு(மருந்துக் களி ), மற்றும் பூசணிக்காய் குழம்பு, இறைச்சிக் குழம்பு ஆகியவை ஊரில் பிரபலமானவை.தசை வலிமை மற்றும் உடல் நலத்தை மேம்படுத்துவதற்காக பரவலாகப் பயன்படுத்தப்பட்டன.
இந்த மூவரின் வைத்திய மரபு அறிவு, பசுமை சிகிச்சை, மற்றும் ஆன்மீக நம்பிக்கைகள் , தோப்புக்காட்டு மக்கள் மனதில் நீங்கா இடம் பிடித்தவை.
தோப்புக்காட்டில் கிணறுகள், நீர்வளம் மற்றும் சமூக வாழ்வு
தோப்புக்காட்டில், ஆழமான கிணறுகள் நீண்ட காலமாகவே அன்றாட வாழ்வின் முக்கிய அங்கமாக இருந்தன.
பூதன் கிணறு– கிராமப் பெண்கள் குளிக்கும் இடமாக இருந்தது;
தெருவுக்கிணறு – ஆண்கள் குளிக்கும் முக்கிய இடமாகப் பயன்பட்டது.
நல்லத் தண்ணி கிணறு – மழைக்காலங்களில், நல்லத் தண்ணி கிணறு தூய்மையான, நீரால் நிரம்பி,ஆண்கள் மற்றும் பெண்கள் ஒருசேர குளிக்கும் பகிர்ந்துகொள்ளும் கிணறாக மாறியது.
தம்பன் கிணறும் குடிநீர் பாவனையும்
தோப்புக்காட்டில் குடிநீருக்காக மக்கள் தம்பன் கிணரையே நம்பினர்.
பெண்கள் தங்கள் தலை மற்றும் இடுப்பில் குடங்களைச் சுமந்து, குடும்பத்திற்கான நீரை எடுத்து வந்த மரபு நிலவியது. 1980களின் இறுதியில், R.D.S தோப்புக்காடு தாம்பன் கிணரிலிருந்து குழாய் விநியோக முறை ஒன்றை அறிமுகப்படுத்தியது. சில வீடுகள் தனிப்பட்ட இணைப்புகள் மூலம் திட்டமிட்ட நேரங்களில் நீர் பெற்றன; மற்ற வீடுகள் கிராமத்தின் மையப் பகுதிகளில் அமைக்கப்பட்ட பொதுக் தொட்டிகளில் வரிசையில் நின்று நீரை குடங்களில் பிடித்தனர்.
தோப்புக்காடு ஏன் முக்கியம்
தோப்புக்காடு வெறும் வரைபடத்தில் ஒரு புள்ளி அல்ல,இது நினைவுகளின் களஞ்சியம், தமிழ் கடல்சார் மரபின் சின்னம், மற்றும் சமூக உறுதியின் சான்று. அதன் கோவில்கள், பள்ளிகள், நெசவுத் தொழில்கள், மற்றும் துறைமுகங்கள் இன்று மங்கியிருக்கலாம், ஆனால் அவற்றின் கதைகள் இன்னும் வாழ்கின்றன.
தோப்புக்காட்டின் பாரம்பரியம், வாய்மொழி மரபுகள், காட்சிப்படுத்தும் கதைசொல்லல், மற்றும் சமூக ஆவணங்கள் வழியாக, அதன் கடந்த காலத்தை மரியாதையுடன் நினைவுகூரும் வகையில்தொடர்கிறது.
| எண் | தகவல் |
|---|---|
| 1 | செல்வன்.தியானேஷ் |
| 2 | சிவா தியானேஷ் |
| 3 | வடிவேல்முருகன். தர்மதாசன் |
