மலரின் பெயர்: தோப்புக்காடு, காரைநகர் ஸ்ரீ சுப்பிரமணிய சுவாமி கோவில் குடமுழுக்கு விழாச் சிறப்புமலர் 23.08.2010
தோப்புக்காடு,காரைநகர்
ஸ்ரீ சுப்பிரமணியப் பெருமான்
பதிப்புரிமை :
ஆலய பரிபாலன சபையினர் ஸ்ரீ சுப்பிரமணிய சுவாமி கோவில்
காலம் : விகிர்தி ஆண்டு ஆவணித்திங்கள் 7ம் நாள் (23.08.2010) திங்கட்கிழமை
தொகுப்பாசிரியர் :
திரு.கதிர்காமு திருநானந்தம் (முன்னாள் அதிபர் முன்னாள் தலைவர் ஆலய சேவா சங்கம்)
திரு.இரத்தினம் ஜெயராமன் (முன்னாள் சிரேஷ்ட சாலைப் பரிசோதகர் (இ.போ.ச தலைவர், ஸ்ரீ சுப்பிரமணிய சுவாமி கோவில் தலைவர், தோப்புக்காடு கிராம அபிவிருத்திச் சங்கம்)
தகவல் வழங்கியோர் :-
திரு.வெற்றிவேலு சுப்பிரமணியம் (முன்னாள் களஞ்சியப் பொறுப்பாளர் சீநோர்)
திரு.சுப்பிரமணியம் குலராசசிங்கம் (முன்னாள் பிரதம லிகிதர் சீநோர்)
திரு.வேலுப்பிள்ளை முத்துலிங்கம் (முன்னாள் உணவுக்கட்டுப்பாட்டுத் திணைக்கள ஊழியர்)
திரு.முருகுப்பிள்ளை இராசதுரை (முன்னாள் ஊழியர் சீநோர்)
பிரதிகள் : 300
பதிப்பு : அருண்ஸ் பதிப்பகம், சிந்துபுரம், வட்டுக்கோட்டை.
காகித அளவு : B5 (176mm X 250mm)
வெளியீடு
பரிபாலன சபையினர்
ஸ்ரீ சுப்பிரமணிய சுவாமி கோவில்
சிவமயம்
ஈழமணித் திருநாட்டின் வடபால் அமைந்த காரைநகரின் தென்திசைக்கண் கீர்த்திமிக்கோங்கும் தோப்புக்காடு என்னும் பழம்பதியுண்டு. காரைநகர்த் துறைமுகத்திலிருந்து கடற்கரையோரமாகக் கிழக்கே கால் மைல் தொலைவில் ஸ்ரீ சுப்பிரமணியப் பெருமான் ஆலயம் அமைந்துள்ளது.
இப் பதிப் பெருங்குடி மக்கள் தென்னிந்தியத் துறைமுகங்களுக்குச் சென்று பல்வகைப் பண்டங்களை ஏற்றி வந்ததோடு தென்னிந்திய பண்பாட்டினையும் கலைகளையும் இங்கும் நிலவச் செய்தனர் . இவ்வூரின் பலவகையான இசைக் கருவிகளை இசைக்க வல்ல கலைஞர்களும், சாத்திர ஞானமிக்க இசைவல்லோரும், நடனம், நாடகம், நாட்டுக்கூத்து ஆகியவற்றில் துறைபோனவர்களும், இயற்றமிழ்ப் புலவர்களும், ஓவியர்களும், கப்பல்கட்டும் திறன் படைத்தோரும் ஒருங்குகூடி வாழ்கின்றனர்.
மத்தளம் வான்கடம் வீணை வேய்ங்குழல்
சித்திரத் தமருகந் திமிலை தண்ணுமை
இத்திறத் தியமெலா மியக்கு மாற்றல்சால்
வித்தக ருறைபதி மேன்மைத் தோப்பகம்.நாட்டியக் கலைவலார் கூத்தர் நாடகர்
பாட்டியற் பாவலர் பண்ணிய வல்லுநர்
தீட்டருஞ் சித்திர வண்ணந் தீட்டுநர்
ஈட்டமா யுறைபதி யின்பத் தோப்பகம்.
என இப்பதியின் சிறப்பினை ஈழத்துச் சிதம்பர புராணம் குறிப்பபிடுகிறது.
பண்டைநாளில் தோப்புக்காட்டில் வாழ்ந்த பெருமக்களைக் கோவிலில்லாக் குறை நீண்டகாலமாக வருத்தி வந்தது. அன்பர்களின் மனக்குறையை அகற்றக் குமரப்பெருமான் ஆவல்கொண்டார். கலியுகவரதனின் கருணைப்பெருக்கால் இற்றைக்கு ஏறக்குறைய நூற்றைம்பது ஆண்டுகளுக்கு முன் முருக பக்தராம் ஆறுமுகம் முருகர் என்னும் பெரியார் சிதைந்த நிலையிற் காணப்பட்ட “கருங்கடல் வெற்றிவேலாயுதம்” என்னும் பெயரமைந்த கப்பலில் கந்தவேளின் கைவேல் காட்சிதரக் கண்டார். என்ன அற்புதம் காளத்திமலைக்குச் சென்ற கண்ணப்பர், குடுமித்தேவரைக் கண்டதும் மெய்யுணர்வு பெற்றதை ஒப்ப, வேலவன் மேலே மெய்க்காதல் கொண்டார். பிரிய அறியாராய் உடையவரை உடன்கொண்டு போந்தார்.
போந்தவர் அக்காலத்தே ஆண்டுதோறும் கதிர்காமக் கந்தனிடம் சென்றுவரும் அடியார் நாகமுத்து கந்தர் அவர்களே வேலவருக்குப் பூசை செய்யப் பொருத்தமானவரெனக்கண்டு தாம் கொண்டுவந்த வேலாயுதத்தை அவரிடம் கையளித்தார். அடியார் நாகமுத்து கந்தர் அவர்கள் தமது காணியில் (தற்போது ஆலயம் அமைந்திருக்குமிடம்) ஓர் இருப்பை மரநீழலில் ஒரு சிறு குடிலமைத்துக் குன்றுதோறாடும் குமரன் கைவேலைப் பிரதிஷ்டை செய்து நித்திய பூசை செய்து வந்தார். இவரின் பின் இவரது மகன் திரு.கந்தர் ஆறுமுகம் அவர்கள் தந்தையின் வழியைப் பின்பற்றி நித்தியபூசையுடன் ஆண்டுதோறும் கந்தபுராண படனமும், திருவெம்பாவைத் திருவிழாவும், அறுபத்திமூன்றுநாயன்மார் குருபூசையும் செய்து வந்தார். இவருக்குப் பின் இவரது மகன் திரு.ஆ.நாகப்பு அவர்கள் தந்தையின் வழியைப் பின்பற்றிப் பூசை செய்து வந்தார். யாவரும் இவரைக் கோவிலப்பாவென அழைக்கின்றனர்.
தோப்புக்காட்டில் வாழும் மக்கள் அத்தனை பேரும் கந்தப்பெருமானிடம் பேரன்பும் பெரும் பக்தியும் கொண்டவர்கள். அப்பூதியடிகள் திருநாவுக்கரசுநாயனாரிடம் பேரன்பு பூண்டு அவர் நாமத்தையே தமது பிள்ளைகளுக்கு “மூத்த திருநாவுக்கரசு”, “இளைய திருநாவுக்கரசு” எனவும், தாமமைத்த தண்ணீர்ப் பந்தலுக்கு “திருநாவுக்கரசர் தண்ணீர்ப்பந்தல்” எனவும் பெயர் சூட்டிப் பேணியவாறு போலத் தங்கள் புத்திரர்களுக்கு முருகப் பெருமானின் திருநாமங்களிலொன்றையே சூட்டியும், தாமமைக்கும் சங்கங்கள், கட்டிடங்களாகியவற்றிற்கும் முருகப்பெருமானின் நாமத்தையே அமைத்தும் வருகின்றனர். சுருங்கக் கூறினால் இவர்கள் கலியுகவரதனையன்றிக் கனவிலும் பிற தெய்வங்களைக் கருதாதவர், முதிர்ந்த முருக பக்தர்கள். அமரர் ஆ.நாகப்பு அவர்கள் உள்ளக் குகையில் உறையும் குகனுக்குக் கல்லினால் திருக்கோவில் எடுக்க விரும்பித் தமது கருத்தை ஊரிலுள்ள பெரியோரிடம் எடுத்துக் கூறினார். கோவிலமைந்த தமது காணியையும், மற்றும் சில காணிகளையும், பல பொருள்களையும் ஆலயத்தின் பொருட்டு தருமசாசனம் எழுதித் தந்தார். பின்னர் கிராமத்தவர்கள் வேலாயுதக் கடவுளை வீடுவீடாக எடுத்துச் சென்று சேர்த்த சிறுதொகையைக் கொண்டு ஆலயத்திற்கு அத்திவாரமிட்டனர். ஆலயத் திருப்பணிக்குக் கல்லுக் கிண்டிய போது கல்லால் அமைந்த திரிசூலம் ஒன்றைக் கண்டெடுத்தனர். நீண்டகாலமாகத் இத்திருவுருவத்தையே வணங்கி வந்தனர். திருசூலம் வடிக்கப்பட்டதன் பின்னர் இத் திருவுருவத்தை வயிரவர் ஆலயச் சுவருடன் இணைத்துள்ளனர். இன்றும் அதன் ஒரு பகுதியைக் காணக் கூடியதாக இருக்கின்றது.
ஊரவர்களின் நாளாந்த வருவாயிலிருந்து திரட்டப்பெற்ற பணத்தினால், மூலத்தானம், அர்த்தமண்டபம், நிருத்தமண்டபம் என்பன வயிரக் கல்லாற் கட்டப்பெற்றன. 1924 ஆம் ஆண்டு வைகாசி மாதம் 4 ஆம் தேதி ஊரவர்களில் ஐந்து உறுப்பினர்கள் பரிபாலகர்களாகத் தத்துவ உறுதி மூலம் நியமிக்கப் பெற்றனர். இவர்கள் தொடர்ந்து ஆலயத் திருப்பணி வேலைகளைச் செய்தனர். பின்னர் 1927 ஆம் ஆண்டு ஆனி மாதம் 12 ஆம் தேதி முன்னைய பராபரிப்புத் தத்துவ உறுதி இரத்துச் செய்யப்பெற்று எண்மர் பராமரிப்புக்காரராகத் தத்துவ உறுதி மூலம் நியமிக்கப் பெற்றனர். இவர்கள் முன்னைய பராமரிப்புக்காரரைத் தொடர்ந்து திருப்பணி வேலைகளைச் செய்தனர். அத்துடன் நாளாந்த பூசைக்கு அர்ச்சகர்களையும் அமர்த்தினர். ஊரவர்கள் அனைவரும் தங்கள் தருமப்பணத்தைத் தாங்களும் தங்கள் சந்ததியாரும் சந்திர சூரியர் உள்ளவரை தவறாது செலுத்திவருவோமென்றும் தவறுங்காலம் ஆலய சேவாசங்கத்தினர் நியாயப் பிரமாணமூலம் அறவிடலாம் என்றும் அதிகாரமளித்து 1927 ஆம் ஆண்டு ஆனி மாதம் 12 ஆம் தேதி ஓர் கூட்டுறவு மூலம் தம் ஆலயப்பற்றை வெளிக்காட்டினர்.
கிராமத்தவர்களத்தனைபேரும் நித்திய நைமித்திய காலங்களிலும், கந்தபுராண படன நாள்களிலும் வேளை தப்பாது கோயிலுக்கு வந்து பக்திசிரத்தையுடன் முருகப் பெருமானை வழிபட்டு இட்ட சித்திகள் பெற்று நின்றனர். தொடக்க காலம் முதல் கோவிற் சங்கமென வழங்கிவந்த அமைப்பு 2-1-1950 இல் கூடிய வருடாந்தக் கூட்டத்தில் ஆலய சேவா சங்கமெனப் பெயர் மாற்றஞ் செய்யப் பெற்றது. தோப்புக் காட்டில் வாழும் அத்தனைபேரும் இச்சங்கத்தின் அங்கத்தவர்களாவர். வயது வந்தவர்களிடமிருந்து மாதவீதம் தருமப்பணம் அறவிடப்பெறும். அங்கத்தவர்கள் ஒவ்வொரு வருடமும் கந்தசட்டிக் கடைசித் தினத்தன்று ஆலயமுன்றலில் கூடி ஆலயங்களைப் பராமரிக்க ஒரு நிருவாக சபையைத் தெரிவு செய்வர். ஆரம்பத்தில் இச்சங்கம் ஆலய பரிபாலனத்தோடு மட்டுமன்றிக் கிராமத்தின் முன்னேற்றத்திற்குரிய சகல காரியங்களையும் கவனித்து வந்தது. அதனால் ஒற்றுமையுடன் சுபீட்சப் பாதையை நோக்கிக் கிராமம் வெற்றிநடை போட்டுச் சென்றது. காலஞ் செல்லச் செல்ல ஆலய சேவாசங்கம் ஆலய பரிபாலன அலுவலுடன் மட்டும் நிற்கும் நிலையுண்டாகிவிட்டது.
பல வருடங்களாகியும் முருகப்பெருமானுக்குத் திருவுருவமைத்து, கும்பாபிடேகம் செய்ய முடியவில்லையேயென்ற மனக்குறை மக்களை வாட்டியது. கிராமத்தின் கல்வி, பொருளாதார உயர்ச்சிக்கும், மக்களின் மலர்ந்த வாழ்வுக்கும் அது மிக மிக இன்றியமையாததெனக் கருதினர். வேலனையலங்கரித்து வீதியில் உலாவரச் செய்து அவன் அழகைத் தம் கண்களாற் கண்டு களிக்க விழைந்தனர். எப்படியும் மிக விரைவில் கும்பாபிடேகம் செய்தாக வேண்டுமெனத் துடித்தனர். மக்களின் மனநிலையைக் கண்ட ஆலய சேவா சங்கத்தினர் 1956 ஆம் ஆண்டு கும்பாபிடேகம் செய்யத் திருவருளின் அனுமதி வேண்டித் தவங்கிடந்தனர். கும்பாபிஷேகம் செய்வதற்கு மிக அத்தியாவசியம் செய்ய வேண்டிய திருப்பணி வேலைகளைச் செய்தும், ஸ்ரீ விக்கினேசுவரப்பெருமானுக்கும், ஸ்ரீ சுப்பிரமணியப்பெருமானுக்கும், ஸ்ரீ வள்ளி நாயகிக்கும், ஸ்ரீ தெய்வநாயகிக்கும் கருங்கல்லில் திருவுருவங்கள் அமைப்பித்தும், தாம்பரத்தினால் எழுந்திருப்பு மூர்த்திகளை அமைப்பித்தும் கும்பாபிஷேகத்தைச் சிறப்புற இயற்றினர். கும்பாபிஷேக விழா 9-5-56 தொடக்கம் 26-8-56 வரை நடைபெற்றது. மக்களின் மனங்களிலெல்லாம் மகிழ்ச்சிப் பிரவாகம் கரைபுரண்டோடியது. கிராமத்து இல்லங்களெல்லாம் புதுப்பொலிவுடன் விளங்கின. ஸ்ரீ முருகப் பெருமானுக்கு வருடந்தோறும் வழமையாக எடுக்கும் விழாக்களுடன் ஆனி உத்தரத்தன்று, பண்டைய நாளில் பூம்புகாரில் எடுக்கப்பெற்ற இந்திர விழாவினை ஒத்த மகத்தான பெருவிழாவும் எடுத்து மகிழ்ந்தனர்.
குமரனுக்குக் கும்பாபிஷேகம் நடைபெற்ற பின்னர் கிராமத்தவர்களின் குறைகள் பல நீங்கின. திருப்பணி வேலைகள் பல துரிதமாக நிறைவேறின. முருகப்பெருமானின் திருவருளின் பயனாகவே தங்கள் கிராமத்தில், இலங்கை-நோர்வேத் தொழிலகம் அமைந்ததென்றும், 1973 ஆம் ஆண்டு காரைநகரில் கொடிய தொற்றுநோய் ஒன்று உண்டாகிய போதிலும் தம்மில் ஒருவருவருக்குமந்நோய் கண்டிலது எனவும் உறுதியாக நம்புகின்றனர். கந்தன் கருணையை நினைந்து நினைந்து உள்ளமுருகுகின்றனர். குமரனுக்குக் கும்பாபிஷேக விழாவெடுத்துப் பல வருடங்களாகிவிட்டனவே, அருளொளி குறைவுறப் போகின்றதேயெனவுணர்ந்த ஆலய சேவாசங்கத்தினர் மாயோன் மருகனுக்கு மீண்டும் புனராவர்த்தன கும்பாபிஷேகம் செய்ய விரும்பினர். 1975 ஆம் ஆண்டு ஆனி உத்தரத்தன்று முருகப்பெருமானுக்கு விமரிசையாக விழாவெடுத்து, மறுதினம் புனராவர்த்தன கும்பாபிஷேகத்திற்காக பாலஸ்தாபனம் செய்தனர். தூபிகள் வர்ணந் தீட்டப்பெற்றன. கலசங்கள் செப்பனிடப்பெற்றன. இன்னும் பல திருப்பணி வேலைகள் செய்யப்பெற்றன. 23.05.76 ஞாயிறு இரவு 6.00 மணிக்கும் 8.00 மணிக்குமிடையே வந்த சுபமுகூர்த்தத்தில் இயந்திர பூசை முறைப்படி ஆரம்பித்து வைக்கப்பெற்றது. தொடர்ந்து நாற்பது நாள்கள் இயந்திர பூசை நடைபெற்றபின் 4-7-76 ஞாயிறு அன்று அதிகாலை 6 மணி 01 நிமிடத்தின் மேல் ஸ்ரீ விநாயகப் பெருமானுக்கும், ஸ்ரீ வள்ளி தேவசேனா சமேத அருள்மிகு ஸ்ரீ சுப்பிரமணிய சுவாமிக்கும், ஏனைய மூர்த்திகளுக்கும் மகாகும்பாபிஷேகம் வெகுசிறப்பாக இனிதே நிறைவெய்தியது.
கும்பாபிஷேக விழாவின் பொருட்டுப் பொருளுதவி, சரீரவுதவி மற்றும் ஏனையவுதவிகள் தந்த அன்பர்கள் அனைவருக்கும் ஆலய சேவாசங்கத்தினர் தமது உளங்கனிந்த நன்றியையும், வணக்கத்தையும் தெரிவித்திருந்தனர்.
1976ல் மகாகும்பாபிஷேகம் சிறப்பாக நடாத்தப்பட்ட பின் முருகப்பெருமான் கிராம மக்கள் சிறப்பாகவும், சந்தோஷமாகவும் வாழ அருள்பாலித்து வந்தார். மக்களும் கட்டுப்பாட்டுடனும் பக்தி சிரத்தையுடனும் ஆண்டவனைப் பேணித்துதித்து வழிபட்டு வந்தனர். மூதாதையர்களால் பராபரிப்புத் தத்துவ உறுதிமூலம் பராபரிப்பாளராக நியமிக்கப்பட்ட தத்துவகாரரின் ஆண்வழி வந்தவர்கள் காலம் காலமாக இவ்வாலயத்தைப் பராபரிக்கவும் திருப்பணிகளை நிறைவேற்றவும், ஒழுங்கான பூசை, உற்சவங்களை நடாத்தவும் சகல சந்ததியினரும் உள்ளடங்கும் வகையில் நிர்வாகத்தை ஏற்படுத்தி வந்தனர். இதையொட்டியே திருவெம்பாவைப்பூசை 10 நாட்களும் ஒவ்வொரு சந்ததியினருக்கும் வழங்கி அவர்களுள்ளேயே நிர்வாகத்தைத் தெரிந்து நிர்வகித்து வந்தனர். பூசை நாட்கள் பற்றாக்குறை காரணமாகச் சில சந்ததிகளை இணைத்தும் நடாத்தி வந்தனர். ஆரம்ப காலத்தில் பெண்கள் தாங்கள் சமைக்க வேண்டிய அரிசியில் நாளாந்தம் ஒரு பிடியை சேமித்து மாதாந்தச் சந்தாவை வழங்கி வந்தனர். காலப்போக்கில் அரிசிக்குப் பதிலாக பணமாகப் பெறும் முறை அறிமுகமானது.
எமது கிராம மக்களின் முக்கிய தொழிலான வத்தை (30-50 தொன் பாரம் ஏற்றக்கூடிய மரத்தினால் உருவாக்கப்பட்ட பாய்க்கலம்) ஓட்டுதல் மூலம் நல்ல வருவாய் கிடைக்கப் பெற்றதால் ஆலயப் பராபரிப்பு இலகுவாக இருந்தது. எமது வத்தைகள் பன்நெடுங்காலம் இந்தியாவிலிருந்து பொருட்களை இலங்கைக்கு ஏற்றி இறக்கும் பணியை மேற்கொண்டு வந்தன. காலப்போக்கில் மாற்றமடைந்து இந்தியாவிலிருந்து அரிசி, கடலை, புளி, மிளகாய் பெ.வெங்காயம், பருப்பு, உருளைக்கிழங்கு போன்ற உணவுப் பொருட்களும், சீமேந்து, ஓடு, வெங்காயக்கூடை (அக்காலத்தில் இங்கு விளையும் வெங்காயம் பனை ஈர்க்கினால் பின்னப்பட்ட கூடைகளிலிட்டே பிற இடங்களுக்கு அனுப்பப்பட்டு வந்தன) போன்ற பொருட்களை ஏற்றி வரும் டிங்கிகள் (500-1000 தொன் பாரம் ஏற்றக்கூடிய மரத்தால் உருவாக்கப்பட்ட பாய்மரக்கலம்) ஊர்காவற்றுறை துறைமுகத்தையண்டிய ஆழ்கடலில் தரித்து நிற்கும். அவற்றிலிருந்து இப்பொருட்கள் எம் கிராமத்தவரின் வத்தைகளிலேயே ஏற்றி ஊர்காவற்றுறை, யாழ்ப்பாணம் போன்ற இடங்கட்கு விநியோகிக்கப்பட்டு வந்தன.
காங்கேசந்துறை, பருத்தித்துறை, யாழ்ப்பாணம் போன்ற துறைமுகங்கட்கு உணவு, பொதுப்பொருடகளுடன் வந்து ஆழ்கடலில் நங்கூரம் (படகிலிருந்து / கப்பலிருந்து தைரியமான பெரும் சங்கிலி/ கயிறு மூலம் தொடர்பை ஏற்படுத்தி மறுமுனையில் இணைக்கப்பட்டுள்ள பாரிய பாரமான இரும்பு ஊக்கு) இடப்பட்டு நிற்கும் பாரிய இயந்திரச் சரக்குக் கப்பலில் (5000-15000 தொன் எடை ஏற்றக்கூடியது) உள்ள பொருட்களை ஏற்றிக் கரைசேர்க்கும் பணியில் இவ்வத்தைகளே ஈடுபடுத்தப்பட்டு வந்தன. புத்தளம், சிலாபம், மட்டக்களப்பு போன்ற இடங்களில் முருகைக்கல் (சுண்ணாம்பு தயாரிக்கும்கல்) ஏற்றிப் பறிப்பதில் எம் வத்தைகள் ஈடுபட்டு வந்தன. இவ் வத்தைகள் யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து தீவுப்பகுதிகட்கு கடல்மார்க்கமான உணவுப் பொருள் விநியோகத்தை மேற்கொள்ளும் கருமத்தை உணவுக் கட்டுப்பாட்டு அதிகாரியிடம் கொந்தராத்து முறையில் எமது கூட்டுறவுச் சங்கம் எடுத்து சகல தீவுகட்கும் இவ்வத்தைகள் மூலமே விநியோகித்து வந்தது. இதன் மூலம் பெற்ற வருவாயில் சிறுவீதத்தை ஆலயத்திற்கு வழங்கிவந்தன. சந்தாப்பணமும் வழங்கப்பட்டன.
அக் காலத்தில் சந்தா அறவிடும் முறை மிகவும் கண்டிப்பாக நடைமுறைப் படுத்தப்பட்டு வந்தது. சந்தா வழங்காத சந்ததியினரின் மரண வீட்டிற்கு அவர்களின் துடக்குவழியே (அதாவது ஆண்வழி உரித்தாளர்) பங்குபற்றாது துடக்குவழி அனைவரினதும் சந்தாப்பணம் செலுத்திய பின்பே துடக்குவழியும் பங்குபற்றும் பொதுமக்களும் பங்குபற்றுவர். காலப்போக்கில் இம்முறை நாகரீகமற்றதெனக்கருதி மாற்றப்பட்டது. வத்தைகள், மீன்பிடிப்படகுகள் சீர்திருத்த வேலைக்காகப் பலாலி, மயிலிட்டி, மாதகல், முல்லைத்தீவு, தாளையடி, செம்பியன்பற்று போன்ற இடங்களில் இருந்து எமது கிராமத்திற்கே வந்தன. எமது கிராமத்தவர்களே அவற்றைத் திருத்த வேலைக்காகக் கரையேற்றித் திருத்தல்களை மேற்கொண்டு கடலில் இறக்குவர் இவ்வுழைப்பிலும் கணிசமான வீதத்தொகையை ஆலயத்திற்கு வழங்கி வந்தனர்.
கொழும்பு, திருமலை ஆகிய துறைமுகங்களில் வேலை செய்த எமது கிராமத்தவர்கள் யாவரும் இவ்வாலயத்திற்கான பெரும் பங்களிப்பையாற்றினர். எமது கிராமத்துக் கடலோரம் சுமார் 40 வத்தைகட்குமேல் நங்கூரம் இடப்பட்டு கடல் அலையில் பாய்ந்தாடும் அழகை இன்றும் எமது பெரியோர் சொல்லி மகிழ்வதைக் காணக்கூடியதாயுள்ளது. காலப்போக்கில் பண்ணைப் பாலம் போடப்பட்டதாலும், பார ஊர்திகள் நடைமுறைக்கு வந்ததாலும் இயந்திரப்படகுகள் அறிமுகம் செய்யப்பட்டமையாலும் கடல் மூல விநியோகம் குறைந்து தீவுகட்கான உணவுப் பொருள் விநியோகம் மாத்திரமே மேற்கொள்ளப்பெற்றன.
1968ல் சீநோர் ஸ்தாபனம் எமது பகுதியில் ஆரம்பிக்கப்பட்டு அயற் கிராமங்களான தோப்புக்காடு, மடத்துவளவு, ஊரி ஆகிய கிராம இளைஞர்களுக்கே வேலைவாய்ப்பை வழங்கி வந்தனர். காலப்போக்கில் ஸ்தாபனம் விஸ்தரிக்கப்பட்டு பிற இடத்தவர்கட்கும் வேலைவாய்ப்பு வழங்கப்பட்டது.
1980ல் சீநோர் ஸ்தாபனம் கொள்வனவு செய்து தேசிய வீடமைப்பு அதிகார சபைக்கு வழங்கிய 100 பரப்புக் காணியிலேயே சுய உதவி வீட்டுத் திட்டத்தின் கீழ் 46 வீடுகள் அமைக்கப்பட்டு இக் கிராமத்தவர்கட்கு வழங்கப்பட்டன. (அன்று கட்டிடப் பொருட்களாக வழங்கப்பட்ட பொருட்களின் பெறுமதி அறவீடு செய்யப்பட்டே இன்று உறுதிகள் கையளிக்கப்படுகின்றன.) இங்கு வேலை செய்த எம் கிராமத்தவர்களின் சம்பளப்பட்டியலிலிருந்து சந்தாப்பணம் அறவிடப்பட்டதால் கணிசமான தொகை ஆலயத்திற்கு கிடைத்ததால் திருப்பணி வேலைகள் சிறப்பாக நடந்தேறின. திருப்பணி வேலைகள் நடைபெறும் காலத்தில் சீநோர் நிறுவனமும் அதன் ஊழியர்களும் பல வழிகளிலும் பங்குபற்றிக் கொண்டனர்.
1. கடைச்சல் இயந்திரம் செயற்படும் பொழுது அதில் இருந்து வெளிவரும் செம்புத்துகள்கள் ஆலய சேவா சங்கத்திடம் (2003ல் ஸ்ரீ சுப்பிரமணிய சுவாமி கோவில் எனப்பதிவு செய்யப்பட்டது) ஒப்படைக்கப்பட்டு ஆலயத்திற்கான காண்டாமணி செய்யப்பட்டது. (அது மக்கள் இடம் பெயர்வின் போது களவு போனது)
2. கோவில் மின் இணைப்புக்காக நிதிசேகரித்து வழங்கியது.
3. மரத்தினால் செய்யப்பட்ட சூரன் பழுதடைந்ததால் கல்நாரிழை (பைபர்கிளாஸ்) மூலம் சூரன் செய்து வழங்கப்பட்டது. பிற இடங்கட்கும் சூரன் செய்து உதவினர்.
4. ஆலய வடக்கு வீதி கிடங்கு, பள்ளமாக இருந்தவேளை சீநோர் ரக்ரர் மூலம் மண் நிரப்பி வீதியைச் சீர்செய்ய அன்றைய விளையாட்டுக்கழகமும் மக்களும் ஒன்று திரண்டு உழைத்தனர்.
அன்றைய நாளில் எமது ஆலயத்தில் நித்திய பூசையுடன் மாதாந்த உற்சவங்களும், குடமுழுக்கு நாளான ஆனி உத்தரத்தன்று சங்காபிஷேகமும், மகேஸ்வரபூசையும் சிறப்பாக நடைபெற்று வந்தன. இப்பூசைகளை அன்றைய ஆலய அர்ச்சகரான சிவஸ்ரீ நடராஜக் குருக்கள் தண்டாயுதபாணிக் குருக்கள் அவர்கள் வெகு சிறப்பாக நடாத்தி உதவினார்.
1985 க்கு முன் எம்பெருமான் முருகன் அருளால் எம் கிராமம் சுயதேவைகள் அனைத்தையும் பெற்றுச் சிறப்பாக வாழ்ந்து வந்தது. சீரான போக்குவரத்துப்பாதை, குளாய் மூலமான குடிநீர் விநியோகம், மின்சாரம், குடியிருப்பு வீடுகள், பாடசாலை, சீநோர் வேலைவாய்ப்பு, வத்தைகளின் உழைப்பு ஆகிய பெற்றுச் சிறப்பாக வாழ்ந்து வந்தது. 1985ல் ஆரம்பமான யுத்தம் காரணமாக எம் மக்கள் பூரணமாக இடம் பெயர்ந்தனர். இக்காலத்தில் ஆலயம், அர்ச்சகர் வீடு போன்றவற்றுடன் கிராமத்து வீடுகள், மலசலகூடங்கள், பொதுமண்டபங்களான நெசவு நிலையம், கிராம அபிவிருத்திச் சங்கக் கட்டிடம், மாதர் அபிவிருத்திச் சங்கக்கட்டிடம், ஜன்ஸ்ரீன் சனசமூக நிலையக் கட்டிடம், பாடசாலை போன்றனவும் மற்றும் குடிநீர்த்திட்ட குளாய்கள், தாங்கிகள், வத்தைகள் ஆகியன சிதைவுற்றும் அழிந்தும் போயின. இதனால் பல கோடிக்கணக்கான காசுப்பெறுமதியான அழிவு இக்கிராமத்திற்கு ஏற்பட்டது.
2002ல் சமாதானச் சூழ்நிலை ஏற்பட்டதும் அன்றைய இந்து சமய கலாச்சார அமைச்சராக இருந்த கௌரவ தியாகராசா மகேஸ்வரன் அவர்களின் முயற்சி காரணமாக 2003ல் எம் மக்கள் மீள்குடியமர்ந்தனர். 2003ல் எம்மக்கள் மீள்குடியமர்ந்த பின் ஆலயத்திற்கான புதிய நிர்வாகம் தெரிவாகி அமைச்சரின் நிதியுதவியுடனும், வெளிநாட்டு நிதியுதவியுடனும் ஆலயம் பாலஸ்தானம் செய்து திருப்பணி வேலைகள் ஆரம்பமாகி நடைபெறும் வேளை உட்பூசல் காரணமாக தலைவர் பதவி விலகியமையாலும், நிர்வாக ஒழுங்கின்மை காரணமாகவும் 05.03.2004ல் உதவி அரச அதிபரால் ஆலயத்திற்கான வருடாந்த பொதுக் கூட்டம் கூட்டப்பெற்று புதிய நிர்வாகம் தெரிவானது.
தலைவர் – திரு.இ.ஜெயராமன்
உபதலைவர் திரு.சி.சிவநகுலன்
செயலாளர்
திரு.க.புஸ்பராசா
உபசெயலாளர்:- திரு.சே.சதானந்தராசா
பொருளாளர் :- திரு.வே.முத்துலிங்கம்
உறுப்பினர் –
திரு.சி.சிவகாந்தன்
திரு.த.தயாளசுந்தரம்
திரு.கு.மாதர்குலம்
திரு.அ.சிவப்பிரகாசம்
திரு.கு.கந்தசிவநாதன்
.திரு.த.தவக்குமாரன்
திரு.கு.நகேந்திரன்
திரு.இ.பேரின்பநாதன்
திருமதி.பா.லோகேஸ்வரி
ஆகியோரும் தெரிவாகினர்.
புதிய நிர்வாகம் திறமையாகச் செயற்பட்டு அமைச்சர் அவர்களின் நிதியுதவியையும், வெளிநாட்டு நிதியுதவியையும் பெற்றுத் திருப்பணி வேலைகளைத் தொடர்ந்து மேற்கொண்டு வந்தனர்.
30.03.2003ல் கிராம அபிவிருத்திச் சங்கம் தெரிவானது. அந் நிர்வாகத்திடம் அமைச்சர் அவர்கள் சேதாரமடைந்த வீடுகளைத்திருத்த கூரைத்தகடு, சீமேந்து ஆகியவற்றையும் வழங்கி உதவினார். அன்றைய முக்கியதேவையாகக் குடிநீர்த்திட்டத்தைப் புனரமைக்குமாறு மக்கள் அமைச்சரை வலியுறுத்திக்கோரினர். மக்கள் கோரிக்கைக்கமைய குடிநீர்த் திட்டத்தைப் புனரமைத்து நீர் விநியோகத்தை மேற்கொள்ள நிதியை வழங்க அமைச்சர் முன் வந்தார். எனினும் படகுத்தொழிற்சாலை ஆரம்பித்தால் பலருக்குத் தொழில் வழங்க முடியும் எனவும், படகுத்தொழிற்சாலை மூலம் பாரிய லாபம் பெற்று அதன் மூலம் குளாய் மூலமான குடிநீர்த்திட்டத்தை ஏற்படுத்த முடியுமென அன்றைய (30.03.2003 தொடக்கம் 27.03.2005 வரையான நிர்வாகம்) கிராம அபிவிருத்திச் சங்க நிர்வாகம் கோரியது. அதனை நம்பிய அமைச்சர் மக்களுக்குத் தொழில் வாய்ப்பையும் வழங்கி குடிநீர்த்திட்டத்தையும் செயற்படுத்தலாம் என்ற நல்நோக்கில் ரூபா ஒன்பது இலட்சம் வழங்க முன் வந்தார். ரூபா ஒன்பது இலட்சம் நிதியைப் பெற்ற நிர்வாகத்தினர் எதுவித ஆயத்த நடவடிக்கையுமில்லாது (படகு அச்சு, படகுத் தொழிற்சாலைப்பதிவு, இடவசதி) ஏதுமற்ற நிலையில் ரூபா 750000/= பெறுமதியான மூலப் பொருளைக் கொழும்பிலிருந்து கொள்வனவு செய்து மாதர் சங்க மண்டபத்தில் இறக்கி வைத்தனர். இப்பொருட்கள் மாதக்கணக்கில் பாவனையற்றுக் கிடப்பதைக் கண்ட அமைச்சர் நிர்வாகத்தில் நம்பிக்கை இழந்தார். பெற்ற நிதி உரிய முறையில் உரிய காலத்தில் செலவு செய்யப்படாமையால் தொடர் உதவிகள் பெற முடியாத நிலை ஏற்பட்டது.
பின் படகுத் தொழிற்சாலை இயங்க ஆரம்பித்தும் 65 படகுகள், 10 வள்ளங்கள் உற்பத்தி செய்தும் அதன் மூலம் பெற்ற லாபமும், அமைச்சர் வழங்கிய நிதியும் அழிந்து பிறரிடம் வட்டிக்குக் கடன் பெற்றனர். (இன்று வரை பல கடன்கள் தீர்க்கப்படாத நிலையிலுள்ளது) குடிநீர்த்திட்டம் அடுப்பும் நெருப்பும் போய் வாய்த் தவிடும் போன கதையாகிவிட்டது. அமைச்சர் நிதி மூலம் குடிநீர்த்திட்டம் செயற்படுத்தப்பட்டிருந்தால் 2006ல் ஏற்பட்ட 2வது மக்கள் இடப்பெயர்வு ஏற்பட்டிருக்காது. பாரிய உயிரிழப்புகளும், பொருள் இழப்புகளும், சேதாரங்களும் இல்லாதிருந்திருக்கும். அன்றைய திட்டமிட்ட இயந்திரபூசை நடைபெற்றிருக்கும், கும்பாபிஷேகமும் திறம்பட நடந்தேறியிருக்கும்.
30.03.2003ல் தெரிவான கிராம அபிவிருத்திச் சங்க நிர்வாகம் ஒழுங்கான கூட்டமோ, கணக்கு வழக்கோ பேணாததையும், படகுத்தொழிற்சாலை இயங்காததையும் அவதானித்த பொதுமக்கள் உதவி அரச அதிபருக்கு முறையிட்டனர். உதவி அரச அதிபர் அவர்கள் அன்றைய கிராம அபிவிருத்திச் சங்கத் தலைவர் திரு.இராசலிங்கம், செயலாளர் இராசதுரை கெங்கராசா ஆகியோரைக் கணக்குகளைச் சீர்செய்து, ஆய்வுசெய்து பொதுக்கூட்டத்தைக் கூட்டுமாறு பலமுறை எழுத்து மூலம் அறிவுறுத்தினார். எனினும் அவர்கள் எதுவித நடவடிக்கையும் எடுக்கவில்லை. இதன் காரணமாக உதவி அரசாங்க அதிபர் தனது அதிகாரத்தின் கீழ் 27.03.2005ல் பொதுக் கூட்டத்தைக் கூட்டினார். புதிய நிர்வாகம் தெரிவாகியது.
புதிய நிர்வாகம் எதுவித முதலுமற்ற நிலையில் படகுத் தொழிற்சாலையைத் திட்டமிட்ட வகையில் திறமையாகச் செயற்படுத்தி 55 படகுகளை உற்பத்தி செய்து கணிசமான தொகையை இலாபமாகப் பெற்றது. இந் நிதி மூலம் பல சமூகப் பணிகளைச் செய்ததுடன் ஆலயத்திருப்பணிக்கும் பெரும் உதவியை வழங்கியது. படகுத் தொழிற்சாலை கும்பாபிஷேகத்திற்கும் கணிசமான தொகையை வழங்கியமையாலும் அமைச்சர் நிதி மூலமும் 03.02.2006ல் கும்பாபிஷேகம் நிச்சயிக்கப்பட்டு 14.02.2005ல் இயந்திர பூசை ஆரம்பமாகி தொடர்ந்து 30 நாட்கள் நடைபெற்றன.
2006 தையில் மக்கள் இரண்டாவது தடவையாகவும் இடம்பெயர்ந்தனர். சிலரின் நெருக்குதல் காரணமாக மாத்திரமன்றி இவ் இடம் பெயர்வுக்கு குடிநீர்ப்பிரச்சனையே முக்கிய காரணியாக அமைந்தது. இதனால் கும்பாபிஷேகம் தடைப்பட்டது, யந்திர பூசையும் நிறுத்தப்பட்டது. இடம்பெயர்ந்த மக்களில் பலர் தொழில் வாய்ப்புக்கருதி வன்னியிலும் தலைவர் உட்பட சிலர் வட்டுக்கோட்டையிலும் குடியமர்ந்தனர். தலைவர் அவர்கள் (உரிய அதிகாரிகளின்) கிராம சேவையாளர், உதவி அரச அதிபர், பொதுஜனத் தொடர்பதிகாரி ஸ்ரீலங்கா கடற்படை, கட்டளை அதிகாரி, ஸ்ரீலங்கா கடற்படை ஆகியோரின் அனுமதி பெற்று வட்டுக்கோட்டையில் வதியும் எம் கிராம மக்கள் சிலரின் உதவியுடன் எமது ஆலய எழுந்தருளி விக்கிரகங்களான முருகன், வள்ளி தெய்வானை, காண்டாமணி (திரு.விஜயராசா குடும்பத்தவரால் புதிதாக உபயமாகச் செய்து வழங்கப்பட்டது) வாகனங்கள், குத்து விளக்குகள், சூரன் மற்றும் பல ஆலயப்பொருட்களை வட்டுக்கோட்டைக்கு எடுத்துச் சென்றனர். அங்கு திரு.பொன்னுச்சாமி காங்கேயநாதன், திரு.பொன்னுச்சாமி சண்முகானந்தசிவம் ஆகியோர் தமது முருகையா ஆலயத்தில் வைத்தும் திரு.தளையசிங்கம் (செல்வராசா) இராசலிங்கம் அவர்கள் தமது வீட்டிலும், திரு.காசிப்பிள்ளை சுமந்திரன் (சிவா டாக்ரர்) அவர்கள் தமது பொறுப்பிலிருந்த வீட்டிலும் வைத்துப் பாதுகாத்து உதவினர். படகுத்தொழிற்சாலை பொருட்களும் திரு.தளையசிங்கம் (செல்வராசா) இராசலிங்கம் அவர்கள் வீட்டிலும் வைத்துப் பாதுகாக்கப்பட்டது. இவர்களுக்கு எமது கிராம மக்கள் என்றும் கடமைப் பட்டுள்ளோராவர். இப்பொருட்களை தோப்புக்காட்டில் இருந்து வட்டுக்கோட்டைக்கு எடுத்துவரவும் மூன்று, நான்கு மாதத்திற்கு ஒரு முறை அனுமதி பெற்று தலைவருடன் கிராமத்துள் சென்று ஆலயத்தைத் துப்பரவு செய்யவும் வட்டுக்கோட்டையில் வசித்த எம் கிராமத்தவர்கள் பலர் பெரும் பங்காற்றினர்.
திரு.க.மெஞ்ஞானபதி
திரு.சி.கிருஸ்ணராசா திரு.இ.சிவநாதன்
திரு.த.அப்புலிங்கம்
திரு.இ.மதனகோபால்
திரு.வ.புவனேந்திரன்
திரு.ம.மனோகர்
திரு.பொ.வேலும்மயிலும்
திரு.த.செ.இராசலிங்கம்
ஆகியோர் தமது சிரமத்தைப் பாராது வருவாயைக் கணிக்காது இப்பாதுகாப்பு வலயத்துள் வந்துதவியமை காரணமாகவே ஆலய பொருட்களும், ஆலயமும் பாதுகாக்கப்பட்டதென்பதில் சந்தேகமில்லை. வன்னி சென்ற மக்கள் பெரும் பொருள் உயிர் இழப்புக்களைச் சந்தித்து வவுனியா நலன்புரி நிலையங்களில் தங்க வைக்கப்பட்டனர். எமது கிராமத்து வீட்டுத்திட்ட வீடுகள் அனைத்தும் சுற்றிவர முட்கம்பி அரண் அமைத்து வவுனியா நலன்புரி நிலையத்திலிருந்து மீள்குடியேற்றவுள்ள தீவக மக்களின் இடைத்தங்கல் முகாமாக்கப்பட்டது. ஒரு குடும்பத்தை நிரந்தரக் குடியிருப்பு உறவினர் ஒருவர் பொறுப்பேற்க வேண்டுமென்ற நிலையும் இருக்க வீடற்ற நிலையும் எம் மக்களின் மீள்குடியேற்றத்தை கேள்விக்குறியாக்கியது. இதனை உணர்ந்த வட்டுக்கோட்டையில் வசித்து வந்த தோப்புக்காடு கிராம அபிவிருத்திச் சங்கத் தலைவரும், ஸ்ரீ சுப்பிரமணிய சுவாமி கோவில் தலைவருமான திரு.இ.ஜெயராமன் அவர்கள் உரிய அதிகாரிகளின் ஒத்துழைப்பையும் பெற்று அயற்கிராமமான அழகாபுரியில் உடைந்து சிதைந்து குடியற்றிருந்த சுமார் 18 வீடுகளைச் செப்பனிட்டும், மலசல கூடங்களையும் திருத்தி உதவி அரச அதிபர், கிராம சேவையாளர்கள், கடற்படை அதிகாரிகளின் ஒத்துழைப்புடன் படிப்படியாக வந்த 100 குடும்பங்களையும் குடியமர்த்தினார்.
இக்காலத்தில் காரை அபிவிருத்திச் சபையினர் வீடுகளைச் செப்பனிட ஓடுகளையும் வழங்கி குடிநீர்ப்பாவனைக்காக தாங்கிகளையும் வழங்கி இலவசமாகக் குடிநீரையும் வழங்கி வந்தனர். பல கிராமத்து மக்களும் மீள் குடியமர்ந்தமையால் பிரதேச சபையாலோ, காரை அபிவிருத்திச் சபையாலோ ஒழுங்காக நீர் வழங்கலை மேற்கொள்ள முடியாத நிலையில் காரைநகர் பொறுப்பாளர் திரு.ரஜனி அவர்களின் அயரா முயற்சியினால் கௌரவ பாரம்பரிய கைத்தொழில் சிறுகைத்தொழில் முயற்சி அமைச்சர் திரு.டக்ளஸ் தேவானந்தா அவர்கள் பிறிதொரு பவுசரைத்தருவித்து மீள்குடியேற்ற மக்கட்கான நீர்விநியோகத்தை 1 மாதம் மேற்கொண்டு உதவினார். கௌரவ பாராளுமன்ற உறுப்பினர் விஜயகலா மகேஸ்வரன் அவர்கள் பைவர் நீர்த்தாங்கியை வழங்கி உதவினார்.
2009 நவம்பர் 28 ந்திகதி கௌரவ அமைச்சர் டக்ளஸ் தேவானந்தா அவர்கள் முயற்சியாலும், உதவி அரச அதிபரின் ஒத்துழைப்பாலும், தோழர்கள் உதயன், ரஜனி ஆகியோராலும் எமது மக்கள் எமது கிராமத்தில் மீள்குடியமர்த்தப்பட்டனர். இவர்கட்கு உதவும் முகமான காரை செஞ்சிலுவைச் சங்கத்தினர் குடிநீர்க் கிணறுகளை இறைத்துத் துப்பரவு செய்து கொடுத்தனர். காரை அபிவிருத்திச் சபையினர் சிறுவர் பாடசாலைக் கட்டிடக் கூரையைச் செப்பனிட நிதி உதவியும் தளபாடங்களையும், ஆசிரியர் வேதனத்தையும் வழங்கி உதவினர்.
13.03.2010ல் ஸ்ரீ சுப்பிரமணிய சுவாமி ஆலய வருடாந்த பொதுக்கூட்டம் கூட்டப்பட்டது. புதிய நிர்வாகம் தெரிவானது.
தலைவர் : திரு.இ.ஜெயராமன்
உபதலைவர் : திரு.த.சிவபாலசுந்தரம்
செயலாளர்: திரு.க.தினகரன்
உபசெயலாளர் :திரு.அ.நல்லசோமசுந்தரம்பிள்ளை
பொருளாளர் : திரு.வே.முத்துலிங்கம்
நிர்வாக உறுப்பினர்
திரு.பொ.சி.சிவகாந்தன்
திரு.தி.யோகராசா
திரு.யோ.தபேந்திரன்
திரு.ம.மதிமோகன்
திரு.வே.சிவதாசன்
திரு.சி.இராசகுமார்
திரு.மு.இராசதுரை
திரு.இ.பேரின்பநாதன்
திருமதி.பா.லோகேஸ்வரி
ஆகியோர் தெரிவாகினர்.
கணக்காய்வாளர்கள் :-
திரு.செ.வீரபத்திரன்
திரு.ஐ.கணேஸ்வரநாதன் ஆகியோர் தெரிவாகினர்.
மீள் குடியேறிய மக்கள் எம்பெருமான் முருகனுக்குக் கும்பாபிஷேகம் செய்து அவனுக்கு நித்திய பூசை நடத்தினாலே எம்கிராமம் அடிப்படைத் தேவைகளைப் பெற்று மேன்மையுறும் எனத்திடமான நம்பிக்கை கொண்டனர்.நிர்வாகம் தீவிரமாகச் செயற்பட்டது. திருப்பணி வேலைகளும் வர்ண வேலையும் மேற்கொள்ளப்பட்டன. குருக்கள் குழாம், பலகலை இசை வல்லுனர்கள் தங்கக் கூடிய வகையில் மாதர் சங்க கட்டிடம் திறந்த வெளியரங்கு ஆகியன கூரை வேலை செய்து செப்பனிடப்பட்டன. திட்டமிட்ட வகையில் படகுத் தொழிற்சாலை இயங்கிப்பெரும் லாபத்தை ஈட்டியதால் இப்பணிகட்கான நிதி உதவியை வழங்க முடிந்தது.
முருகப்பெருமானுக்கும் பரிவார மூர்த்திகளான பிள்ளையார் வையிரவர் ஆகியோருக்கும் ஆவணித்திங்கள் 7ம் நாள் 23.08.2010 திங்கட்கிழமை கும்பாபிஷேகம் செய்ய நாட் குறித்து இதன் பூர்வாங்கக் கிரிகையான இயந்திர பூசை 06.07.2010ல் ஆரம்பிக்கப்பட்டது. தொடர்ந்து 44 நாட்கள் யந்திர பூசை நடைபெற்று ஆவணித் திங்கள் 3ம் நாள் (19.08.2010) வியாழக்கிழமை கிரியாகால நிகழ்ச்சிகள் ஆரம்பமாகி ஆவணித் திங்கள் 7ம் நாள் (23.08.2010) திங்கட்கிழமை திருவோண நட்சத்திரம், சதுர்த்தசித்திதியும் அமிர்த சித்தயோகமும் துலாம் லக்கினமும் கூடிய மு.ப.9.51 மணிமுதல் 11.05 வரையுள்ள சுபமுகூர்த்த வேளையில் ஸ்ரீ வள்ளிதேவசேனா சமேத சுப்பிரமணியப் பெருமானுக்கும் விநாயகர், வைரவர் முதலிய பரிவார மூர்த்திகளுக்கும் மகா கும்பாபிஷேகம் மங்களவாத்திய விற்பன்னர்களின் மங்கள வாத்தியம் முழங்க இனிதே நிறைவெய்தியமை குழுமி நின்ற பக்தர்கட்குக் கண்கொள்ளாக் காட்சியாகும். கும்பாபிஷேகம் எம்பெருமான் உள் வெளி வீதி உலாவுடன் சிறப்பாக நடைபெற்றதுடன் தொடர்ந்து மகேஸ்வர பூசையும் வெகு சிறப்பாக நடைபெற்றது.
தொடர்ந்து 15 நாட்கள் மண்டலாபிஷேகமும் மகேஸ்வர பூசையும் சிறப்பாக நடைபெற்று மண்டலாபிஷேக பூர்த்தி நாளான ஆவணித் திங்கள் 21 ம் நாள் (06.09.2010) திங்கட்கிழமை மூலவருக்கு 1008 சங்குகளினாலும் விநாயகர், வைரவப்பெருமானுக்கு 108 சங்குகளினாலும் அபிஷேகம் நடைபெற்று அன்றிரவு முருகப்பெருமான் வள்ளி தேவசேனா சமேதராய் மின்சார விளக்குகளால் அலங்கரிக்கப் பெற்ற பூத்தண்டிகையில் வீதி உலா வந்த அலங்காரக் காட்சியும் மங்கள இசை விற்பன்னரின் மங்கள இசையும் பெரும் திரளான பக்த அடியார்களின் அரோகரா கோசமும் அடியார்களை மெய்சிலிர்க்க வைத்தன. மதியம் சிறப்பாக நடைபெற்ற மகேஸ்வர பூசையிலும் பெரும் திரளான பக்தர்கள் பங்குபற்றிச் சிறப்பித்தனர்.
இப்பெருவிழாக்களைச் சிறப்பாகச் செய்து முடித்த சிவாச்சாரியர்கட்கும், ஆலய நிர்வாகிகட்கும், கண்டு தரிசித்த அடியார்கட்கும் (பக்தர்கட்கும்) கிராமத்தவர்கட்கும், சகல உதவிகளையும் ஒத்தாசையையும் வழங்கிய அனைவருக்கும் எம்பெருமானின் திருவருட்கடாட்சம் கிடைக்கவும் சகலரும் சகல சௌபாக்கியம் பெற்று சிறப்பாக வாழவும் அருள்வேண்டி இருகரம் கூப்பிச் சிரம் தாழ்த்தி வணங்குகின்றோம்.
சகல வகையிலும் ஒத்துழைப்பையும் உதவியையும் வழங்கிய அனைவருக்கும் மனமுவந்த நன்றியைக் கூறிக்கொள்வதுடன் மேலும் இவ்வாலயம் சிறப்புறத் தொடர்ந்து உதவிடுமாறும் பணிவன்புடன் வேண்டிக்கொள்கின்றோம்.
ஆலய பரிபாலனசபையினர் ஸ்ரீ சுப்பிரமணிய சுவாமி கோவில்
